ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 377

27. [سوره‌ى نمل (مورچه)، مكّى، 93 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
27/ 1
طا، سين. اين آيات قرآن و [آيات‌] كتابى روشنگر است (1) طس: از حروف مقطّعه‌ى قرآن كريم است و محلى از اعراب ندارد.
27/ 2
[آن آيات‌] مايه‌ى هدايت و بشارت براى مؤمنان است (2) هدى: خبر براى مبتداى (هى) محذوف.
27/ 3
همان كسانى كه نماز را برپامى‌دارند و زكات را مى‌پردازند و آنان خود به آخرت يقين دارند (3) الّذين: صفت (للمؤمنين)، محلا مجرور. واو: حاليّه و هم: مبتدا، محلا مرفوع و مورد دوّم تاكيد بر آن است.
27/ 4
به راستى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، اعمالشان را در نظرشان بياراستيم و ايشان سرگردانند (4)
27/ 5
آنان همان كسانى‌اند كه عذاب سخت برايشان است و ايشان در آخرت همان زيان‌كارترين [مردم‌] اند (5) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع، الّذين: خبر، محلا مرفوع.
27/ 6
و به يقين تو قرآن را از جانب حكيمى دانا فرا مى‌گيرى (6)
27/ 7
[ياد آر] زمانى را كه موسى به خانواده‌ى خود گفت: «به راستى من آتشى احساس كردم به زودى از آن براى شما خبرى مى‌آورم، يا شعله‌ى آتشى برايتان مى‌آورم باشد كه گرم شويد.» (7) اذ: اسم ظرفى، مفعول به براى فعل محذوف (اذكر)، محلا منصوب. قبس: صفت (شهاب)، جمله‌ى تصطلون: خبر (لعلّ) محلا مرفوع.
27/ 8
و چون به نزديك آن [آتش‌] آمد، ندا داده شد كه هركس كه در كنار آن آتش و هركس پيرامون آن است بركت يافته است. و منزّه است خداوند كه پروردگار عالميان است (8) ان:
حرف تفسير. سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح) اللّه: مضاف اليه، ربّ: صفت (اللّه)
27/ 9
«اى موسى! به راستى كه آن منم كه خداوند عزّتمند حكيم.» (9)
27/ 10
«و عصايت را بيفكن،» آن‌گاه آن را ديد كه گويى آن مارى است كه مى‌جنبيد، گريزان بازگشت و به عقب برنگشت [آن‌گاه ندا داده شد:] اى موسى مترس! به يقين پيامبران در نزد من نمى‌ترسند (10) مدبرا: حال. لدىّ: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
27/ 11
«مگر كسى كه ستم كرده باشد، سپس نيكى را جايگزين بدى كرده باشد. آن‌گاه به يقين من خطاپوش خطابخش.» (11) الّا: حرف استثناء و من: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب.
27/ 12
«و دستت را در گريبانت فروكن تا بدون هيچ عيبى [مرضى‌] درخشان بيرون آيد. [و با] نه معجزه [عصا، يد بيضاء، ملخ، وزغ، شپش، طوفان، قحط، خون و كم شدن محصول.] به جانب فرعون و قومش [برو]، بى‌شك ايشان قومى نافرمانند.» (12) بيضاء: حال.
27/ 13
و چون آيات ما روشنگرانه به سوى ايشان آمد، گفتند: «اى سحرى آشكار است.» (13) مبصرة: حال.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 377

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست