ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 388

28/ 22
و [موسى‌] چون به سوى شهر مدين رو نهاد، [در دل خود] گفت: «اميد است كه پروردگارم مرا به راه راست هدايت فرمايد.» (22) تلقاء: مفعول فيه، ظرف مكان و مدين: مضاف اليه، محلا مجرور. عسى: فعل قرب و رجا، ربّ: اسم (عسى) تقديرا مرفوع و مصدر مؤوّل. ان يهدينى سواء السبيل: خبر (عسى) محلا منصوب. سواء: مفعول به دوّم.
28/ 23
و چون به آب مدين رسيد، گروهى از مردم را پيرامون آن يافت كه [چارپايان خويش را] آب مى‌دادند، و پشت سرشان دو دختر را يافت كه [گوسفندان خود را] بازمى‌داشتند. [موسى‌] گفت: «شما چه كار مى‌كنيد؟» گفتند: « [ما گوسفندانمان را] آب نمى‌دهيم تا وقتى كه شبانان بازگردند، و پدر ما پيرى بزرگوار است.» (23) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و خطبكما:
خبر آن و كما: مضاف اليه، محلا مجرور.
28/ 24
سپس براى آن دو [گوسفندانشان را] آب داد، آن‌گاه به سوى سايه برگشت و گفت: «اى پروردگار من! به يقين من به هر خيرى كه برايم بفرستى نيازمندم.» (24)
28/ 25
سپس يكى از آن دو دختر، در حالى كه با شرم و حيا قدم برمى‌داشت، به نزد او آمد [و] گفت: «راستى پدرم [شعيب‌] تو را مى‌خواند تا پاداش آب دادنت را براى [گوسفندان‌] ما به شما بدهد.» و چون [موسى‌] به پيش او آمد و براى او سرگذشت [خويش‌] را بازگو كرد، [شعيب‌] گفت: «مترس، از قوم ستمكاران نجات يافتى.» (25) احدى: فاعل، تقديرا مرفوع.
28/ 26
يكى از آن دو دختر گفت: «اى پدر عزيز من! اجيرش كن، واقعا بهترين كسى كه اجير مى‌كنى، همين مرد نيرومند و امين است.» (26) يا: حرف ندا، ابت: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و (تاء) بدل از (ياء) مضاف اليه محذوف است كه در اصل (يا ابتى) بوده است.
القوى: خبر و الامين: خبر دوّم.
28/ 27
[شعيب‌] گفت: «به راستى من مى‌خواهم كه يكى از اين دو دخترم را به همسرى تو درآورم به شرط آن كه هشت سال براى من كار كنى، و اگر ده سال را به اتمام رسانى، اختيار با خودت است، و من نمى‌خواهم بر تو سخت گيرم كه- اگر خداوند بخواهد- مرا از صالحان خواهى يافت.» (27) احدى: مفعول به، تقديرا منصوب. ابنتىّ: مضاف اليه، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) در حالت اضافه حذف شده و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور است. هاتين: عطف بيان بر (ابنتىّ).
28/ 28
[موسى‌] گفت: «اين [پيمان‌] در بين من و بين شما باشد كه هر كدام از دو مدّت را به پايان رساندم، بر من ستم روا نباشد، و خداوند بر آنچه مى‌گوييم و كيل است.» (28) اىّ: اسم شرط جازم، مفعول به مقدّم و ما: حرف زايد.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 388

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست