ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 390

28/ 36
و هنگامى كه موسى آيات روشنگر ما را براى آنان آورد، گفتند: «اين جز سحرى برساخته نيست و ما در حق پدران پيشينمان چنين [چيزى‌] نشنيده‌ايم.» (36) ما: حرف نفى مهمل. هذا:
مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر و سحر: خبر.
28/ 37
و موسى گفت: «پروردگارم به حال كسى كه از سوى او هدايت آورده است و كسى كه عاقبت نيك از آن اوست، داناترست. بدون شك ستمگران رستگار نمى‌شوند.» (37)
28/ 38
و فرعون گفت: «هان! اى سران قوم، من براى شما هيچ خدايى جز خودم نمى‌شناسم. پس اى هامان! برايم بر گل آتش بيفروز [آجر بپز] و براى من برجى بساز، شايد به خداى موسى اطّلاع يابم، و واقعا من او را از دروغ‌گويان مى‌پندارم.» (38) الملأ: بدل از (اىّ)، ما: حرف نفى.
28/ 39
و او و لشكريانش در آن سرزمين به ناحق كبر ورزيدند و پنداشتند كه جدا آنان به سوى ما بازگردانده نمى‌شوند (39)
28/ 40
آن‌گاه ما او و لشكريانش را فروگرفتيم، و آنان را در دريا فروفكنديم. بنگر كه عاقبت ستمكاران چگونه بوده است (40) كيف: اسم استفهام، خبر (كان) محلا منصوب.
28/ 41
و آنان را پيشوايانى گردانديم كه به سوى آتش دوزخ مى‌خوانند، و در روز قيامت يارى نمى‌شوند (41)
28/ 42
و در اين دنيا لعنتى از پى‌شان روان كرديم و در روز قيامت نيز ايشان از نفرين‌شدگانند (42)
28/ 43
و به راستى بعد از آن كه نسل‌هاى پيشين را هلاك كرديم، به موسى كتاب [آسمانى‌] داديم كه براى مردم مايه‌ى بصيرت و هدايت و رحمت بود. باشد كه ايشان پند پذيرند (43) الكتاب:
مفعول به دوّم. بصائر: حال از (الكتاب). جمله‌ى يتذكّرون: خبر (لعلّ)، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 390

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست