responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 395


28/ 78
[قارون‌] گفت: «جز اين نيست كه من به خاطر علمى كه دارم آن را به من داده‌اند.» آيا او نمى‌دانست كه به راستى خداوند از نسل‌هاى قبل از او، كسانى را كه از او نيرومندتر و مال‌اندوزتر بودند، هلاك كرده است؟ و اين مجرمان از گناهانشان پرسش نمى‌شوند؟ (78) من:
اسم موصول، مفعول به، عاملش (اهلك)، قوة و جمعا: تمييز. المجرمون: نايب فاعل.
28/ 79
آن‌گاه [قارون‌] در ميان زينت خويش [متجمّلانه‌] به ميان قومش درآمد، كسانى كه خواهان زندگى دنيا بودند، گفتند: «اى كاش ما هم همانند آن چيزى كه به قارون داده شده است، داشتيم، واقعا او داراى بهره‌ى بزرگى [از دنيا] است.» (79) يا: حرف تنبيه. ليت: از حروف مشبهة بالفعل. لنا: خبر (ليت) محلا مرفوع و مثل: اسم (ليت) و ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است. و ذو: خبر، علامت رفع آن (واو) و از اسماء خمسه است.
28/ 80
و كسانى كه علم [راستين‌] داده شده بودند، گفتند: «واى بر شما! ثواب خداوند براى كسى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده، بهتر است و آن را جز صبوران درنيابند.» (80) ويل:
مفعول مطلق براى فعل محذوف و كم: مضاف اليه، محلا مجرور. الصابرون: نايب فاعل.
28/ 81
آنگه او [قارون‌] و خانه‌اش را به زمين فروبرديم و در برابر خداوند هيچ گروهى نبود كه او را يارى رساند و به خود نيز نتوانست يارى رساند (81)
28/ 82
و كسانى كه ديروز آرزوى جايگاه او را داشتند، صبح گفتند: «شگفتا! گويى كه خدا روزى خود را بر هر كه ز بندگان خود خواهد، گشايد و [بر هر كه ز بندگان خود خواهد]، تنگ گيرد.
اگر خداوند بر ما منّت ننهاده بود، ما را نيز به زمين فرومى‌برد، شگفتا گويى كه كافران رستگار نمى‌شوند.» (82) الّذين: اسم (اصبح)، محلا مرفوع و جمله‌ى يقولون ...: خبر (اصبح)، محلا منصوب. لو لا: حرف شرط غير جازم.
28/ 83
آن سراى آخرت را به كسانى كه در روى زمين برترى و تبهكارى نمى‌جويند، قرار مى‌دهيمش. و عاقبت خوش از آن پرهيزگاران است (83) تلك: مبتدا، محلا مرفوع و الدّار:
بدل از (تلك)
28/ 84
هركس كه نيكى آورد، [پاداشى‌] بهتر از آن دارد و هركس كه بدى آرد، بداند كه آنان كه اعمال بد كرده‌اند به جز آن چه مى‌كرده‌اند، جزايى نيابند (84) الّذين: اسم موصول، نايب فاعل، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 395
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست