ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 394

28/ 71
بگو: «آيا تصوّر مى‌كنيد كه اگر خداوند شب را بر شما تا روز قيامت پيوسته بدارد، غير از خداوند كدامين خدايى براى شما روشنايى مى‌آرد؟ آيا نمى‌شنويد؟» (71) سرمدا: مفعول به دوّم. من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و آله: خبر آن و غير: صفت (اله).
28/ 72
بگو: «آيا تصوّر كرده‌ايد كه اگر خداوند روز را بر شما تا روز قيامت پيوسته بدارد، غير از خداوند كدامين خدايى براى شما شب مى‌آورد كه در آن آرامش يابيد؟ آيا نمى‌نگريد؟» (72)
28/ 73
و از رحمت او است كه شب و روز را براى شما پديد آورده است كه در آن [شب‌] آرامش يابند و [در روز] از فضلش روزى بجوييد، و باشد كه شكر بگزاريد (73)
28/ 74
و [ياد آر] زمانى را كه به آنان ندا در دهد و فرمايد: «آن شريكان من كه شما مى‌پنداشتيد كجايند؟» (74) يوم: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر) اين: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب. الّذين: اسم موصول، صفت براى (شركائى)
28/ 75
و از هر امّتى شاهدى گيريم و گوييم: «برهانتان را بياريد.» آن‌گاه بدانند كه واقعا حق مخصوص خداوند است و آن چه به دروغ مى‌بستند، از نظرشان گم شود (75) ما: اسم موصول، فاعل فعل (ضلّ)
28/ 76
به يقين قارون از قوم موسى بود و بر ايشان سركشى كرد، و ما به او از گنج‌ها آن قدر بخشيده بوديم كه بى‌گمان [حمل‌] كليدهاى آن بر گروهى از جوانان نيرومند، گران مى‌آمد. [ياد آر] زمانى را كه قومش به او گفتند: «شادمانى مكن بى‌شك خداوند شادى‌زدگان را دوست ندارد.» (76) ما: اسم موصول، مفعول به دوّم، محلا منصوب. تنوء: از مصدر (نوء) گران آمدن، سنگينى كردن. اذ: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر)
28/ 77
و در آن چه خداوند بر تو ارزانى داشته است، سراى آخرت را بجوى و بهره‌ى خويش را از دنيا نيز فراموش مكن و چنان كه خداوند به تو نيكى كرده است، نيكى كن و در روى زمين تباهى مجوى، جدا خداوند تبهكاران را دوست ندارد (77) الدّار: مفعول به فعل (ابتغ) جمله‌ى لا يحب المفسدين: خبر (انّ)، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 394

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست