ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 399

29/ 24
جواب قومش جز اين نبود كه گفتند: «او [ابراهيم‌] را بكشيد يا او را بسوزانيد.» ولى خداوند او را از آتش نجات داد. به راستى در اين [امر الهى‌] براى قومى كه ايمان دارند، مايه‌هاى عبرتى هست (24) الّا: حرف حصر و ان: حرف نصب و مصدرى.
29/ 25
و [ابراهيم‌] گفت: «جز اين نيست كه شما به جاى خداوند بتان را به پرستش برگرفته‌ايد تا در زندگى دنيا مايه‌ى دوستى در بين شما باشد، سپس در روز قيامت بعضى از شما بعضى ديگر را انكار مى‌كند و بعضى از شما بعضى ديگر را لعنت مى‌كند و جايگاهتان نيز در آتش دوزخ است، و هيچ ياورى براى شما نباشد (25) مودة: مفعول له.
29/ 26
آن‌گاه لوط به او [ابراهيم‌] ايمان آورد و [ابراهيم‌] گفت: «به يقين من به سوى پروردگارم مهاجرت‌كننده‌ام. واقعا او همان عزّتمند حكيم است.» (26)
29/ 27
و به او اسحاق و يعقوب را عطا كرديم و در ميان فرزندانش نبوّت و كتاب [آسمانى‌] نهاديم و در دنيا اجرش را به او بخشيديم و يقينا او در آخرت از شايستگان است (27) لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
29/ 28
و لوط را [ياد آر] آن‌گاه كه به قوم خويش گفت: «شما مرتكب فحشا مى‌شويد كه احدى از مردم جهان در آن بر شما پيشى نگرفته است.» (28) لوط: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر)
29/ 29
«آيا شما با مردان مى‌آميزيد و راه [نسل انسان‌] را قطع مى‌كنيد و در مجلستان مرتكب كار ناپسند مى‌شويد؟» آن‌گاه جواب قومش جز اين نبود كه گفتند: «اگر از راستگويانى، عذاب الهى را بر ما بياور.» (29) لام: لام مزحلقه براى تاكيد. الّا: حرف حصر.
29/ 30
[لوط] گفت: «اى پروردگار من! مرا در برابر قوم بدكاران يارى ده.» (30)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 399

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست