ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 398

29/ 15
آن‌گاه او و اهل كشتى را نجات داديم و آن را مايه‌ى عبرتى براى جهانيان قرار داديم (15)
29/ 16
و [ياد آر] ابراهيم را آن‌گاه كه به قوم خويش گفت: «خداوند را بپرستيد و از او پروا كنيد، اگر بدانيد اين براى شما بهتر است.» (16) ابراهيم: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر) اذ: مفعول فيه، ظرف زمان.
29/ 17
جز اين نيست كه شما به جاى خداوند بت‌هايى را پرستش مى‌كنيد و بهتانى برمى‌سازيد. به راستى كسانى كه به جاى خداوند پرستش مى‌كنيد، مالكيّت رزق شما را ندارند. پس روزى را در نزد خداوند بجوييد و او را عبادت كنيد و براى او شكرگزاريد كه به سوى او بازگردانده مى‌شويد (17)
29/ 18
و اگر [پيامبر را] تكذيب كنيد، بدانيد كه امّت‌هاى قبل از شما نيز [پيامبرانشان را] تكذيب كردند و بر عهده‌ى پيامبر جز ابلاغ آشكار نيست (18) الّا: حرف حصر. البلاغ: مبتداى مؤخّر.
29/ 19
آيا نديده‌اند كه خداوند چگونه آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس آن را بازمى‌گرداند؟ بدون شك اين [امر] بر خداوند آسان است (19) كيف: اسم استفهام، حال.
29/ 20
بگو: «در زمين سير كنيد و بنگريد كه چگونه آفرينش را آغاز كرده است، سپس خداوند پيدايش آخرت را پديد مى‌آورد؛ به يقين خداوند بر هر چيزى تواناست.» (20)
29/ 21
هركس را كه بخواهد عذاب مى‌كند و هركس را كه بخواهد مى‌آمرزد و به سوى او بازگردانده مى‌شويد (21)
29/ 22
شما نه در روى زمين و نه در آسمان نمى‌توانيد از خداوند بگريزيد، و در برابر خداوند هيچ دوست و ياورى نداريد (22) ما: ماى شبيه به ليس و انتم: اسم آن، محلا مرفوع و بمعجزين:
خبر آن، محلا منصوب و (باى) آن حرف زايد است. من: حرف زايد، ولى: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع و لا: حرف نفى زايد.
29/ 23
و كسانى كه به آيات خدا و به لقاى او كفر ورزيدند، آنان از رحمت من مأيوسند و آنانند كه عذابى دردناك دارند (23) اولئك: مورد اوّل مبتدا و جمله‌ى يئسوا من رحمتى: خبر آن و محلا مرفوعند. دوّمى نيز مبتدا، و جمله‌ى لهم عذاب اليم: خبر آن و محلا مرفوعند.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 398

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست