نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 401
29/ 39 و قارون و فرعون و هامان [وزير فرعون] را هم [هلاك كرديم]. به راستى كه موسى دلايل آشكار به ايشان آورد ولى آنان در آن سرزمين كبر ورزيدند ولى نتوانستند [بر ما] پيشى جويند (39) قارون: مفعول به براى فعل محذوف (اهكنا). سابقين: خبر (كانوا) 29/ 40 آنگاه هر كدام از آنان را به گناهش فروگرفتيم. پس بعضى از آنان كسانى بودند كه بر ايشان باد ريگبار فرستاديم و بعضى از آنان كسانى بودند كه صيحه [خروش مرگبار] ايشان را فروگرفت و كسانى از آنان بودند كه ايشان را به زمين فروبرديم و كسانى از آنان بودند كه غرق كرديم. و خداوند نبود كه بر آنان ستم روا داشت بلكه خودشان بر خويشتن ستم مىورزيدند (40) كلّا: مفعول به مقدّم. من: هر سه مورد مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. لكن: حرف استدراك. 29/ 41 مثل كسانى كه به جاى خداوند اوليايى برگزيدند، مانند مثل عنكبوت است كه خانهاى براى خود گزيده است، و بىشك اگر مىدانستند سستترين خانهها، خانهى عنكبوت است (41) 29/ 42 واو: حاليّه. لام: مزحلقه براى تاكيد. به يقين خداوند هر چيزى را كه به جاى او مىخوانند، مىداند و او عزّتمند حكيم است (42) ما: اسم استفهام، مفعول به، محلا منصوب. 29/ 43 و اين مثلها را براى مردم مىزنيم و جز عالمان كسى آنها را درك نمىكند (43) الامثال: بدل از (تلك). الّا: حرف حصر، العالمون: فاعل. 29/ 44 خداوند آسمانها و زمين را به حق آفريده است. به يقين در اين [امر] براى مؤمنان مايهى عبرتى هست (44) 29/ 45 آن چه از كتاب [آسمانى] به سوى تو وحى شده است، بخوان، و نماز را بر پاى دار كه بدون ترديد نماز از فحشا و منكر بازمىدارد، و مسلما ذكر خدا [از هر امرى] بزرگتر است، و خداوند مىداند كه چه كارها مىكنيد (45) ما: هر دو مورد اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. لام: لام ابتدا براى تاكيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 401