ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 411

31. [سوره‌ى لقمان، مكّى، 34 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
31/ 1
الف، لام، ميم (1) الم: از حروف مقطّعه‌ى قرآن كريم است و محلى از اعراب ندارد.
31/ 2
اين آيات كتاب حكمت‌آميز است (2)
31/ 3
هدايتى و رحمتى براى نيك‌كاران (3) هدى: حال از (الكتاب)
31/ 4
آنان كه نماز برپامى‌دارند و زكات پردازند، و اينانند كه به آخرت، خود يقين دارند (4) الّذين: صفت براى (محسنين)
31/ 5
آنان از سوى پروردگارشان بر طريق هدايتند، و ايشان همان رستگارانند (5)
31/ 6
و كسانى از مردم سخن بيهوده را خريدارند تا به نادانى [مردم را] از راه خدا گمراه كنند و آن را به ريشخند گيرند، آنان عذابى خواركننده دارند (6) من: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. لام:
لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. هزوا: مفعول به دوّم.
31/ 7
و هرگه كه آيات ما بر او خوانده شود، كبرورزان روى برگرداند كه گويى آن را نشنيده است، گويى در گوش‌هايش سنگينى‌اى هست، پس او را به عذابى دردناك بشارت بده (7) مستكبرا: حال از فاعل (ولّى)
31/ 8
به راستى كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند، باغ‌هايى پرنعمت بر آنان باشد (8)
31/ 9
كه جاودانه در آن باشند، وعده‌ى خداوند حق است و او عزّتمند حكيم است (9) خالدين: حال. وعد: مفعول مطلق براى فعل محذوف و حقا: مفعول مطلق تاكيد براى مضمون جمله است. واو: حاليّه.
31/ 10
[او] آسمان‌ها را بدون ستون‌هايى كه آن را ببينيد آفريده است و در زمين كوه‌ها بيفكنده است كه شما را نجنباند، و در روى آن از هر گونه جنبنده‌اى پراكنده كرده است. و از آسمان آبى فروفرستاديم، سپس در آن از هر نوع جفتى ارزشمند رويانديم (10)
31/ 11
اين آفريده‌ى خداوند است، پس به من نشان دهيد كسانى كه [در آفرينش‌] در برابر اويند، چه چيزى آفريده‌اند؟ بلكه ستمگران در گمراهى آشكارند (11) ما ذا: اسم استفهام، مفعول به مقدّم، محلا منصوب. الّذين: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. بل: حرف اضراب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 411

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست