ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 413

31/ 20
آيا نديده‌اى كه واقعا خداوند آن چه در آسمان‌ها و آن چه در زمين است، براى شما مسخّر ساخت و نعمت‌هاى ظاهر و باطنش را بر شما ارزانى داشت؟ و كسى از مردم هست كه بدون هيچ علم و هدايت و كتابى روشنگر، درباره‌ى خداوند مجادله مى‌كند (20) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. ظاهرة: حال از (نعمت) لا: حرف نفى زايد براى تاكيد نفى.
31/ 21
و هرگه به آنان گفته شود: «از آن چه خداوند نازل كرده است پيروى كنيد،» گويند: «بلكه ما از آن چه پدرانمان را بر آن يافته‌ايم پيروى مى‌كنيم.» آيا اگر چه شيطان ايشان را به سوى عذاب سوزان بخواند؟ (21) ما: هر دو اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. بل: حرف اضراب.
واو: حاليّه. لو: حرف شرط غير جازم.
31/ 22
و هركس با تمام وجود خود را به خدا تسليم كند در حالى كه او نكوكار باشد، قطعا به دستاويزى استوار چنگ زده است و عاقبت كارها با خداوند است (22) من: مبتدا، محلا مرفوع. واو: حاليّه.
31/ 23
و هركس كفر ورزد، كفر او تو را محزون نسازد، بازگشت ايشان به سوى ماست، آن‌گاه آنان را از [نتيجه‌ى‌] آن چه عمل كرده‌اند، آگاه سازيم. به يقين خداوند به راز سينه‌ها داناست (23)
31/ 24
ما آنان را اندكى بهره‌مند گردانيم، سپس ايشان را به عذابى سخت دچار سازيم (24) قليلا:
جانشين مفعول مطلق.
31/ 25
و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده است؟» حتما گويند: «خداوند» بگو: «ستايش مخصوص خداوند است» ولى اكثرشان نمى‌دانند (25) لام: موطّئه براى قسم.
من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. لام: لام قسم براى تاكيد. بل: حرف اضراب انتقالى.
31/ 26
آن چه در آسمان‌ها و زمين است، مخصوص خداوند است. به يقين خداوند خود بى‌نياز ستوده است (26)
31/ 27
و واقعا اگر آن چه درخت در روى زمين هست، قلم شود و دريا [مركّب گردد] بعد از آن هفت دريا به آن كمك كند، كلمات خداوند پايان نيابد. قطعا خداوند عزّتمند حكيم است (27) لو: حرف شرط غير جازم. ما: اسم (انّ) محلا منصوب و اقلام: خبر آن.
31/ 28
آفرينش شما و برانگيختن شما جز همانند فردى واحد نيست. به راستى خداوند شنواى بيناست (28) ما: حرف نفى. الّا: حرف حصر.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 413

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست