responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 454


38/ 17
بر آن چه مى‌گويند شكيبايى كن، و از بنده‌ى ما داود كه نيرومند بود، ياد آر، به راستى او بسيار توبه كار بود (17) داود: عطف بيان و ذا: صفت براى (داود) علامت نصب آن (الف) و از اسماء خمسه است.
38/ 18
به راستى ما كوه‌ها را مسخّر ساختيم كه شامگاهان و بامدادان به همراه او تسبيح مى‌گفتند (18) مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
38/ 19
و پرندگان را نيز [مسخر ساختيم‌] كه گرد آمده بودند [و با او تسبيح مى‌گفتند و] همگى بازگردنده بودند (19) الطّير: مفعول به براى فعل محذوف (سخّرنا) محشورة: حال از (الطّير)
38/ 20
و فرمانروايى او را استوار ساختيم و به او حكمت و داورى عادلانه بخشيديم (20)
38/ 21
آيا خبر شاكيان به تو رسيده است آن‌گاه كه از ديوار محراب [او] بالا رفتند (21)
38/ 22
هنگامى كه [ناگهان‌] بر داود درآمدند و او از آنان وحشت كرد، گفتند: «مترس! [ما] دو شاكى هستيم كه يكى از ما بر ديگرى ستم روا داشته است، پس در بين ما به حق داورى كن و ستم روا مدار، و ما را به راه راست هدايت كن!» (22) خصمان: خبر براى مبتداى محذوف (نحن).
38/ 23
[جبرئيل يا ميكائيل گفت:] به راستى اين برادر من است كه نود و نه ميش دارد و من يك ميش دارم، و مى‌گويد: «آن را نيز به من واگذار و در سخن بر من غلبه كرده است.» (23) نعجة:
تمييز.
38/ 24
[داود] گفت: «البتّه با خواستن ميش تو براى افزودن به ميش‌هاى خويش بر تو ستم روا داشته است و نيز بسيارى از شريكان در حق يكديگر ستم روا مى‌دارند، مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند، و آنان بسيار اندكند، و داود دانست كه ما او را [با اين امر] آزموده‌ايم، آن‌گاه از پروردگارش آمرزش خواست و به سجده افتاد و توبه كرد (24) الّا:
حرف استثناء، الّذين: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب. ما: حرف زايد و هم: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. راكعا: حال از فاعل (خرّ)
38/ 25
آن‌گاه ما اين عمل را بر او آمرزيديم و بى‌شك او در نزد ما تقرّب و سر انجامى نيكو دارد (25) لام: لام ابتدا براى تاكيد.
38/ 26
اى داود! به راستى ما تو را در روى زمين خليفه قرار داديم، پس در بين مردم به حق داورى كن، و از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خداوند گمراه مى‌كند. بى‌گمان كسانى كه از راه خداوند گمراه مى‌شوند، عذاب شديد بر ايشان است به خاطر آن كه روز حساب را فراموش كرده‌اند (26)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 454
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست