ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 453

38. [سوره‌ى «ص»، مكّى، 88 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
38/
صاد، سوگند به قرآن اندرزمند (1) صاد: از حروف مقطعه‌ى قرآن مجيد است و محلّى از اعراب ندارد. ذى: صفت براى (القرآن)، علامت جرّ آن (ياء) و از اسماء خمسه است.
38/ 2
آرى آنان كه كفر ورزيده‌اند، در سركشى و ستيزه‌جويى‌اند (2) بل: حرف اضراب (روى برگردانيدن)
38/ 3
چه بسيار از اهل روزگار را قبل از ايشان هلاك كرديم و [ما را به استغاثه‌] ندا در دادند در حالى كه ديگر [زمان‌] زمان رهايى نبود (3) لات: حرف نفى شبيه به (ليس)، اسم آن (الحين) محذوف است و حين: خبر آن.
38/ 4
و تعجّب مى‌كردند از اين كه [پيامبر] هشداردهنده‌اى از ميان خودشان بر ايشان آمده است، و كفرورزان گفتند: «اين جادوگرى دروغگوست.» (4) ان: حرف مصدرى.
38/ 5
«آيا خدايان را خداوند واحدى قرار داده است؟ واقعا اين چيز عجيبى است.» (5) الها:
مفعول به دوّم. لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
38/ 6
و اشراف ايشان [از مجلس أبو طالب‌] روانه شدند [و گفتند:] كه برويد و بر [پرستش‌] خدايان خود شكيبايى ورزيد البتّه اين چيزى مطلوب است (6) ان: حرف تفسير. لام: مزحلقه براى تاكيد.
38/ 7
ما چنين [پرستش يگانه‌اى‌] را در آيين اخير نشنيده‌ايم، اين جز دروغ‌بافى نيست (7) ان:
حرف نفى، هذا: مبتدا، محلا مرفوع، الّا: حرف حصر.
38/ 8
آيا از ميان ما قرآن تنها بر او [پيامبر] نازل شده است؟ بلكه ايشان از قرآن [وحى‌] من در شك‌اند، بلكه هنوز عذاب [حسادتشان را نسبت به‌] من نچشيده‌اند (8) بل: هر دو حرف اضراب.
38/ 9
يا گنجينه‌هاى رحمت پروردگار عزّتمند بخشاينده است نزد ايشان است؟ (9) ام: حرف عطف.
38/ 10
يا فرمانروايى آسمان‌ها و زمين و آن چه در بين آن دو است، از آن ايشان است؟ پس با اسباب بالا روند (10)
38/ 11
در آنجا [بدر] سپاهى اندك از گروه‌هاست كه شكست‌خوردنى‌اند (11) جند: خبر براى مبتداى (هم) محذوف. ما: ماء زايد. هنالك: اسم اشاره، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
38/ 12
قبل از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب ميخ‌هاى [شكنجه‌] نيز [پيامبران‌] را تكذيب كردند (12)
38/ 13
و ثمود [قوم صالح‌] و قوم لوط و اهل ايكه [قوم شعيب‌] آنان نيز گروه‌هاى مخالف بودند كه [پيامبران خود را تكذيب كردند] (13) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع.
38/ 14
از آنان هيچ‌كدام نبودند مگر آن كه پيامبران را تكذيب كردند، آن‌گاه عقوبت من [بر آنان‌] تحقّق يافت (14) ان: حرف نفى. كل: مبتدا، الّا: حرف حصر و جمله‌ى كذّب الرسل: خبر، محلا مرفوع. عقاب: فاعل، تقديرا مرفوع و حرف (ياء) از آخر آن براى رعايت مناسبت فاصله حذف شده است.
38/ 15
و اينان به جز خروش مرگ‌بار يگانه‌اى را انتظار نمى‌كشند كه هيچ مهلتى نمى‌دهد (15) الّا:
حرف حصر. فواق: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع.
38/ 16
گفتند: «اى پروردگار ما! نامه‌ى اعمال ما را قبل از روز حساب به شتاب به ما بده.» (16)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 453

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست