ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 452

37/ 154
شما را چه مى‌شود، چگونه حكم مى‌كنيد؟ (154) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع، كيف: اسم استفهام، حال، محلا منصوب.
37/ 155
پس آيا پند نمى‌گيريد؟ (155)
37/ 156
آيا حجّتى روشنگر داريد؟ (156) ام: حرف عطف به معنى (أ)
37/ 157
پس اگر راست مى‌گوييد كتابتان را پيش آوريد (157)
37/ 158
[كافران‌] در بين او [خداوند] و بين جنّيان پيوندى قايل شدند و جنّيان خود نيك مى‌دانند كه قطعا ايشان [در قيامت براى حساب‌] احضار شوند (158)
37/ 159
منزّه است خداوند از آن چه وصف مى‌كنند (159) سبحان: مفعول مطلق براى فعل (اسبّح) محذوف.
37/ 160
مگر بندگان اخلاص‌يافته‌ى خداوند (160) الّا: حرف استثناء، عباد: مستثنى و مخلصين:
صفت آن.
37/ 161
پس خود شما و آن چه مى‌پرستيد (161)
37/ 162
شما فريب‌دهنده‌ى او نيستيد (162)
37/ 163
مگر كسى را كه او چشنده‌ى دوزخ است (163) الّا: حرف استثناء، من: مستثنى، محلا منصوب. هو: مبتدا، محلا مرفوع. صال: خبر، تقديرا مرفوع و حرف (ياء) براى تخفيف از آخرش محذوف شده است.
37/ 164
[ملائك گويند:] هيچ كسى از ما نيست مگر آن كه مقامى معلوم دارد (164) ما: حرف نفى، الّا: حرف حصر.
37/ 165
و به راستى ما خود صف‌بستگانيم (165) لام: مزحلقه براى تاكيد، نحن: ضمير فصل.
37/ 166
و به راستى ما خود تسبيح‌گويانيم (166)
37/ 167
و البتّه [مشركان‌] مى‌گفتند: (167)
37/ 168
«اگر ذكرى [كتاب پندآميزى‌] از پيشينيان در پيش ما بود،» (168)
37/ 169
«حتما از بندگان اخلاص‌يافته‌ى خداوند مى‌شديم» (169) لام: حرف جواب.
37/ 170
ولى به آن [كتاب پندآميز قرآن كريم‌] كفر ورزيدند، پس به زودى خواهند داشت (170)
37/ 171
و به راستى سخن ما درباره‌ى بندگانمان، رسولان، از پيش آمده است (171)
37/ 172
كه به راستى ايشان خود يارى‌شدگانند (172) لام: مزحلقه براى تاكيد و هم: ضمير فصل.
37/ 173
و بى‌شك سپاه ما خود پيروزمندانند (173)
37/ 174
پس تا مدّتى از آنان رو بگردان (174)
37/ 175
و ايشان را ببين كه [نصرت تو را] خواهند ديد (175)
37/ 176
پس آيا عذاب ما را شتابزده مى‌خواهند؟ (176)
37/ 177
وقتى كه [عذاب‌] به خانه‌ى آنان فرودآيد، آن‌گاه بامداد آن هشداريافتگان چه بد خواهد بود (177) صباح: فاعل، و مخصوص به ذمّ (صباحهم) محذوف است.
37/ 178
پس تا مدتى از آنان رو بگردان (178)
37/ 179
و ببين كه [نصرت تو را] خواهند ديد (179)
37/ 180
پروردگارت كه پروردگار ارجمندى است، از آن چه وصف مى‌كنند، منزّه است (180)
37/ 181
و سلام بر پيامبران (181)
37/ 182
و ستايش خداوند را كه پروردگار جهانيان است (182)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 452

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست