ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 462

39/ 32
پس كيست ستمگرتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد و سخن راست [توحيد و قرآن‌] را هنگامى كه به سراغش آمد، تكذيب كند، آيا جايگاه كافران در جهنّم نيست؟ (32) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و خبرش (اظلم) است. مثوى: اسم مؤخّر براى (ليس)
39/ 33
و آن‌كس كه سخن راست آورد و آن كه آن را تصديق كرد، آنان خود پرهيزگارانند (33)
39/ 34
براى ايشان هر چه خواهند در پيش پروردگارشان هست، اين جزاى نكوكاران است (34) ما: مبتداى مؤخّر.
39/ 35
تا خداوند بدترين عملى را كه انجام داده‌اند از آنان بزدايد و اجرشان را به بهترين كارى كه انجام مى‌دادند، بپردازد (35) لام: لام عاقبت مقدّر به (ان) ناصبه. اسوأ: مفعول به، الّذى:
مضاف اليه، محلا مجرور.
39/ 36
آيا خداوند به بنده‌اش كافى نيست؟ و [مشركان‌] تو را از بت‌هايى كه به جاى او [مى‌پرستيدند] مى‌ترسانند، و هركس را كه خداوند گمراه سازد، او را رهنمايى نيست (36)
39/ 37
من: اسم شرط جازم، مفعول به مقدّم، محلا منصوب. عبد: مفعول به براى اسم فاعل (كاف) و كسى را كه خداوند هدايت كند، او را گمراه‌كننده نيست، آيا خداوند عزّتمند انتقام‌جوى نيست؟ (37)
39/ 38
و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده است؟» حتما گويند: «خداوند» بگو: «چه نظر داريد كه خداوند بخواهد زيانى بر من رساند، آيا آن چه به جاى خداوند مى‌خوانيد، مى‌توانند برگرداننده‌ى زيان او باشند؟ يا اگر او رحمتى براى من خواسته باشد، آيا ايشان مى‌توانند بازدارنده‌ى رحمت او باشند؟» بگو: «خداوند مرا بس است» اهل توكّل بر او توكل كنند (38) لام: موطئه براى قسم. من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. هنّ: هر دو مورد محلا مرفوع. حسبى: خبر مقدّم، تقديرا مرفوع، و اللّه: مبتداى مؤخّر.
39/ 39
بگو: «اى قوم من! بر حسب توانايى خويش عمل كنيد، البتّه من نيز عمل‌كننده‌ام، پس به زودى خواهيد دانست.» (39)
39/ 40
«كه به سراغ چه كسى عذابى آيد كه او را خوار گرداند و عذابى پايدار بر او فرودآيد.» (40) من: اسم موصول، مفعول به، عاملش تعلمون در آيه‌ى پيشين و محلا منصوب است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 462

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست