ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 487

42/ 32
و از آيات او كشتى‌هاى كوه‌آسا در درياست (32)
42/ 33
اگر بخواهد باد را ساكن مى‌دارد، آن‌گاه [كشتى‌ها] بر روى آن [دريا] راكد مى‌مانند، به راستى در اين [امر] براى هر شكيباى شكرگزارى عبرتى هست (33)
42/ 34
يا آن [كشتى نشينان‌] را به خاطر آن چه مرتكب شده‌اند، نابود سازد؛ و از بسيارى نيز درمى‌گذرد (34)
42/ 35
و كسانى كه در آيات ما مجادله مى‌كنند، بدانند كه هيچ گريزگاهى ندارند (35)
42/ 36
پس آن چه به شما داده شده است بهره‌ى اندك زندگى دنياست و براى كسانى كه ايمان آورده‌اند و به پروردگارشان توكّل مى‌كنند و آن چه در نزد خداوند است بهتر و پايدارتر است (36) فاء: استئنافيه، ما: اسم شرط جازم، مفعول به مقدّم، محلا منصوب. متاع: خبر براى مبتداى (هو) محذوف.
42/ 37
و نيز براى كسانى كه از گناهان كبيره و فواحش اجتناب مى‌ورزند، و هرگاه كه خشمگين شوند، ايشان درمى‌گذرند (37) الاثم: مضاف اليه، ما: حرف زايد.
42/ 38
و كسانى كه نداى پروردگارشان را اجابت كرده‌اند و نماز را برپاداشته‌اند، و كارشان مشورت كردند در بين خودشان است و از آن چه روزيشان داده‌ايم انفاق مى‌كنند (38) شورى:
خبر، تقديرا مرفوع.
42/ 39
و كسانى كه هرگاه ستمى به آنان رسد، آنان انتقام مى‌گيرند (39)
42/ 40
و جزاى بدى همانند آن بدى است، پس هر كه عفو كند و نكوكارى پيشه كند، اجرش با خداست. به راستى او ستمگران را دوست ندارد (40) مثل: صفت براى (سيئة)
42/ 41
و هركس بعد از ستمى كه بر او شود، انتقام گيرد، اينانند كه بر ايشان راه [عتاب‌] نيست (41)
42/ 42
عتاب تنها بر كسانى است كه در حق مردم ستم روا مى‌دارند و در روى زمين به ناحق سركشى مى‌كنند، اينان عذابى دردناك دارند (42) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى لهم عذاب اليم: خبر آن، محلا مرفوع.
42/ 43
و هركس كه صبر پيشه كند و گذشت نمايد، بدون شك اين از كارهاى پرارزش است (43)
42/ 44
و هركس را كه خداوند گمراه گرداند ديگر بعد از او هيچ دوستى ندارد و ستمگران را بينى كه چون عذاب را بينند، گويند: «آيا هيچ راهى براى بازگشت هست؟» (44) من: اسم شرط جازم، مفعول به، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 487

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست