نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 486
42/ 23 اين همان [فضلى] است كه خداوند به بندگانش كه ايمان آوردهاند و اعمال شايسته انجام دادهاند، بشارت مىدهد. بگو: «براى آن [رسالت] از شما هيچ مزدى طلب نمىكنم، مگر دوستى در حق نزديكان.» و هركس كار نيكى كند، در آن براى او پاداش بيفزاييم. به راستى خداوند آمرزندهى سپاسگزار است (23) الّذى: خبر، محلا مرفوع. الّذين: صفت براى (عباد) محلا منصوب. الّا: حرف استثنا و المودة: مستثنى. من: اسم شرط، مبتدا، محلا مرفوع. 42/ 24 يا مىگويند: « [پيامبر] بر خداوند دروغى بسته است؟» اگر خداوند بخواهد بر دل تو مهر مىنهد و خداوند باطل را محو مىكند و با كلمات خود حق را محقّق مىسازد. به يقين او به راز دلها داناست (24) 42/ 25 و او كسى است كه توبه را از بندگانش مىپذيرد و از گناهان درمىگذرد و آن چه انجام مىدهيد مىداند (25) 42/ 26 و [دعاى] كسانى كه ايمان آوردهاند و اعمال شايسته انجام دادهاند، اجابت مىكند و از فضل خويش به آنان مىافزايد؛ ولى كافران عذابى شديد دارند (26) 42/ 27 و اگر خداوند روزى را بر بندگانش فراخ مىكرد، در روى زمين سركشى مىكردند، ولى به مقدارى كه بخواهد نازل مىكند، به راستى او به بندگانش آگاه و بيناست (27) لو: حرف شرط غير جازم و لام: حرف جواب شرط. لكن: حرف استدراك. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 42/ 28 او كسى است كه باران را بعد از آن كه نوميد شدهاند، فرومىفرستد و رحمتش را مىگسترد، و او سرپرست ستوده است (28) الّذى: اسم موصول، خبر، محلا مرفوع. ما: حرف مصدرى. 42/ 29 و از آيات او آفرينش آسمانها و زمين و جنبندگانى است كه [او] در بين آن دو پراكنده است، و او هرگاه كه بخواهد بر گرد آوردن آنها تواناست (29) قدير: خبر براى مبتدا (هو) 42/ 30 و هر مصيبتى كه به شما برسد به سبب اعمالى است كه فراهم آوردهايد، و از بسيارى نيز درمىگذرد (30) ما: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. 42/ 31 و شما در روى زمين به عجزآرنده نيستيد و در برابر خداوند براى شما هيچ يار و ياورى نيست (31) ما: ماى شبيه به ليس و بمعجزين: خبر آن، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 486