ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 517

49/ 12
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از بسيارى از گمان‌ها اجتناب كنيد، به راستى بعضى از گمان‌ها گناه است و [در كار مردم‌] تجسّس مكنيد، و بعضى از شما بعضى ديگر را غيبت نكند، آيا احدى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده‌اش را بخورد كه از آن كراهت داريد، و تقواى الهى پيشه كنيد، به راستى خداوند توبه‌پذير مهربان است (12) كثيرا: مفعول به و واو:
در فعل كرهتموه واو زايد براى اشباع حركه حرف (ميم) است و هاء: مفعول به، محلا منصوب.
49/ 13
هان، اى مردم! به راستى ما شما را از يك مرد و زن آفريده‌ايم، و شما را به شكل شعب و قبايل قرار داده‌ايم تا با يكديگر آشنا شويد، قطعا گرامى‌ترين شما در نزد خداوند باتقواترين شماست. به راستى خداوند داناى آگاه است (13) شعوبا: مفعول به دوّم. لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
49/ 14
اعراب [عرب‌هاى باديه‌نشين‌] گفتند: «ما ايمان آورده‌ايم» بگو: «ايمان نياورده‌ايد، ولى بگوييد اسلام آورده‌ايم، و هنوز ايمان در دل‌هايتان وارد نشده است، و اگر از خداوند و پيامبرش اطاعت كنيد، از اعمالتان چيزى نمى‌كاهد، به راستى خداوند خطاپوش خطابخش است» (14) لكن: حرف استدراك (رفع توهّم از كلام سابق)
49/ 15
جز اين نيست كه مؤمنان كسانى‌اند كه به خداوند و پيامبرش ايمان آورده‌اند، سپس شك نياورده‌اند، و در راه خدا به اموالشان و جان‌هايشان جهاد كرده‌اند؛ اينان همان راستگويانند (15) الّذين: اسم موصول، خبر، محلا مرفوع. هم: ضمير فصل.
49/ 16
بگو: «آيا دين خود را به خداوند مى‌شناسانيد؟ در حالى كه خداوند آن چه در آسمان‌ها و آن چه در زمين است، مى‌داند، و خداوند به هر چيزى داناست (16)
49/ 17
[اى پيامبر! اعراب‌] بر تو منّت مى‌نهند كه اسلام آورده‌اند، بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منّت منهيد، بلكه خداوند بر شما منّت مى‌نهد كه شما را به جانب ايمان هدايت كرده است، اگر راست گوييد» (17) ان: حرف مصدرى. بل: هر دو حرف اضراب (روى برگردانيدن)
49/ 18
به يقين خداوند غيب آسمان‌ها و زمين را مى‌داند، و خداوند به آن چه انجام مى‌دهيد بيناست (18)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 517

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست