نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 545
58/ 22 قومى نمىيابى كه به خداوند و روز بازپسين ايمان داشته باشد و با كسانى كه به خداوند و پيامبر او مخالفت مىورزند، دوستى كنند، هر چند كه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا خويشاوندانشان باشند. اينانند كه [خداوند] در صفحهى دلهايشان ايمان نگاشته است، و با روحى از جانب خويش تأييدشان كرده است؛ و ايشان را به باغهاى بهشتى درآورد كه جوىها از زير [درختان] آن جارى است. جاودانه در آنجايند؛ خداوند از ايشان خوشنود است و ايشان نيز از او خوشنودند؛ اينان حزب اللّهاند، آگاه باشيد بدون شك حزب اللّه همان رستگارند (22) من: مفعول به، محلا منصوب. لو: حرف شرط غير جازم. خالدين: حال از ضمير (هم) در فعل مضارع (يدخلهم)، الا: حرف تنبيه. هم: ضمير فصل. 59. [سورهى حشر (گرد آوردن به يك مكان) مدنى، 24 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 59/ 1 آن چه در آسمانها و آن چه در زمين است خداوند را تسبيح مىگويند، در حالى كه او عزّتمند حكيم است (1) ما: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. 59/ 2 او كسى است كه كفرورزان اهل كتاب [يهوديان بنى نضير] را از خانههايشان در نخستين راندن انبوه [از مدينه] بيرون كرد. گمان نمىبرديد كه بيرون روند، و آنان گمان مىبردند كه حتما دژهايشان آنان را در برابر خداوند بازخواهدداشت، ولى [امر عذاب] از جايى كه تصوّر نمىكردند بر آنان فرودآمد و در دلهايشان رعب انداخت، [به گونهاى كه] خانههايشان را به دستهاى خود و به دستهاى مؤمنان ويران مىكردند؛ پس اى ديدهوران عبرت بگيريد (2) ما: حرف نفى. ان: حرف نصب و مصدرى. حيث: اسم ظرف، مبنى بر ضمّ، محلا مجرور. اولى: مناداى مضاف، علامت نصب آن حرف (ياء) است. 59/ 3 و اگر خداوند اين جلاى وطن را بر آنان مقرّر نداشته بود، بىشك ايشان را در دنيا عذاب مىكرد، و براى ايشان در آخرت عذاب آتش است (3) لو لا: حرف شرط غير جازم.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 545