ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 597

95. [سوره‌ى تين (انجير) مكّى، 8 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
95/ 1
قسم به [كوه‌] انجير و زيتون (1)
95/ 2
و قسم به طور سينا (2)
95/ 3
و قسم به اين شهر امن [مكّه‌] (3) البلد: بدل از هذا.
95/ 4
كه به راستى انسان را در زيباترين اندام آفريده‌ايم (4)
95/ 5
سپس او را به پست‌ترين مراتب پستى بازگردانديم (5) اسفل: حال از ضمير غايب (هاء)، سافلين: مضاف اليه‌
95/ 6
مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند كه براى ايشان اجرى بدون منّت است (6) الّا: حرف استثنا و الّذين: مستثنى، محلا منصوب. غير:
صفت براى (اجر)
95/ 7
پس چه چيزى بعد از [اين دلايل آشكار] تو را به تكذيب روز جزا وامى‌دارد (7) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. بعد: ظرف زمان، محلا منصوب.
95/ 8
آيا خداوند دادرس‌ترين داوران نيست؟ (8)
96. [سوره‌ى علق (خون بسته) مكّى، 19 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
96/ 1
بخوان به نام پروردگارت كه آفريده است (1) الّذى: اسم موصول، صفت براى (ربك) محلا مجرور.
96/ 2
كه انسان را از خون بسته آفريده است (2)
96/ 3
بخوان، در حالى كه پروردگار تو بزرگوارتر است (3)
96/ 4
همان‌كه با قلم تعليم داد (4) الّذى: صفت براى (الاكرم)، محلا مرفوع.
96/ 5
به انسان چيزى كه نمى‌دانست، آموزش داد (5) ما: اسم موصول، مفعول به دوّم، محلا منصوب.
96/ 6
چنين نيست، همانا انسان سركشى مى‌كند (6) كلّا: حرف ردع (منع كردن)، لام: لام مزحلقه براى تاكيد.
96/ 7
چنان چه خود را بى‌نياز بيند (7) ان: حرف مصدرى، هاء: مفعول به و مرجع آن (الانسان) است.
96/ 8
بدون شك بازگشت به جانب پروردگار توست (8)
96/ 9
آيا ديدى آن كسى را كه بازمى‌دارد (9) الّذى: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
96/ 1
بنده‌اى را، زمانى كه نماز گزارد؟ (10) عبدا: مفعول به عاملش (ينهى) است.
96/ 11
آيا فكر كرده‌اى كه اگر [آن بنده‌] به راه هدايت باشد (11)
96/ 12
يا به تقواپيشگى فرمان دهد [باز بنده‌ى شايسته است‌] (12)
96/ 13
آيا فكر كرده‌اى كه اگر كذب ورزد و روى بگرداند [خود را به هلاكت مى‌رساند]؟ (13)
96/ 14
آيا نمى‌داند كه به راستى خداوند مى‌بيند؟ (14)
96/ 15
چنين نيست، اگر دست برندارد، موى پيشانى او را سخت بگيريم (15) كلّا: حرف ردع، لام:
مورد اوّل لام موطّئه‌ى قسم و مورد دوّم لام جواب قسم. نسفعن: فعل مضارع، مؤكّد به (نون) تاكيد خفيفه است.
96/ 16
موى پيشانى دروغ‌گوى خطاپيشه را (16) ناصية: بدل از (الناصية)
96/ 17
آن‌گاه گروه خويش را بخواند (17)
96/ 18
به زودى نگهبانان دوزخ را فراخوانيم (18)
96/ 19
چنين نيست، از او پيروى مكن، و سجده كن و تقرّب جوى! (19)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 597

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست