نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 596
92/ 15 كه جز شقىتر وارد آن نمىشود (15) الّا: حرف حصر. 92/ 16 همان كسى كه كذب ورزيد و روى گردانيد (16) الّذى: اسم موصول، صفت براى (الاشقى)، محلا مرفوع. 92/ 17 و باتقواتر، از آن دور داشته خواهد شد (17) 92/ 18 همان كسى كه مال خود را مىبخشد كه پاكى جويد (18) 92/ 19 و احدى را نزد او هيچ نعمتى نيست كه پاداش داده شود (19) ما: حرف نفى. 92/ 20 مگر به خاطر طلب خوشنودى پروردگار بلندمرتبهاش (20) الّا: حرف استثنا، ابتغاء: مفعول له. 92/ 21 و بىشك زود خوشنود مىشود (21) لام: لام قسم براى مقدّر. 93. [سورهى ضحى (روشنى روز) مكّى، 11 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 93/ 1 قسم به روشنايى روز (1) واو: واو قسم 93/ 2 و قسم به شب آنگه كه بيارامد (2) 93/ 3 كه پروردگارت با تو وداع نكرده و خشم نگرفته است (3) ما: هر دو حرف نفى. 93/ 4 و به راستى آخرت براى تو بهتر از دنياست (4) لام: لام قسم براى قسم مقدّر. 93/ 5 و بىگمان پروردگارت به زودى به تو [از نعمتهايش] عطا فرمايد كه خوشنود شوى (5) لام: لام قسم براى قسم مقدّر. 93/ 6 آيا يتيمت نيافت كه پناه بخشيد (6) يتيما: مفعول به دوّم. 93/ 7 و تو را سرگشته يافت و هدايت كرد (7) 93/ 8 و تو را تهيدست يافت و بىنياز گرداند (8) 93/ 9 بنابراين با يتيم قهر مكن (9) امّا: حرف شرط و تفصيل. اليتيم: مفعول به مقدّم. 93/ 10 و نيز گدا را از خود مران (10) 93/ 11 و امّا از نعمت پروردگارت سخن بگوى (11) 94. [سورهى شرح (گشايش) مكّى، 8 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 94/ 1 آيا سينهات را برايت نگشوديم؟ (1) 94/ 2 و بار گرانت را از دوشت برنداشتيم؟ (2) 94/ 3 همانكه پشتت را مىشكست! (3) الّذى: اسم موصول، صفت براى (وزرك) محلا منصوب. 94/ 4 و آوازهات را برايت بلند ساختيم (4) 94/ 5 به راستى به همراه دشوارى آسانى است (5) مع: مفعول فيه، ظرف مكان. يسرا: خبر براى (انّ) 94/ 6 مسلما به همراه دشوارى آسانى است (6) 94/ 7 پس هرگاه فراغت يافتى، [به دعا] بپرداز (7) 94/ 8 و به سوى پروردگارت روى آور (8)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 596