91. [سورهى شمس، مكّى، 15 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 91/ 1 قسم به آفتاب و تابندگى آن (1) واو: واو قسم و بقيهى موارد (واو) عطف است. 91/ 2 و قسم به ماه آنگه كه از آن پيروى كند (2) 91/ 3 و قسم به روز آنگه كه روشنش دارد (3) 91/ 4 و قسم به شب آنگه كه آن را فروپوشاند (4) 91/ 5 و قسم به آسمان و آن كه آن را بنا نهاد (5) ما: اسم موصول به معنى (من)، معطوف بر (السماء) محلا مجرور. 91/ 6 و قسم به زمين و آن كه آن را گسترد (6) 91/ 7 و قسم به نفس آدمى و آن كه آن را مرتّب ساخت (7) 91/ 8 آنگه پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد (8) 91/ 9 به يقين هركس كه آن را پاك ساخت، رستگار شد (9) من: فاعل، محلا مرفوع. 91/ 10 و به يقين هركس كه آن را آلوده ساخت، نااميد شد (10) 91/ 11 ثمود [قوم صالح] با طغيان خود كذب ورزيد (11) 91/ 12 آنگه كه بدنهادترينشان برخاست (12) اذ: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. 91/ 13 پس پيامبر خدا [صالح] به آنان گفت: «اين شتر خداوند و نوبت آب خوردنش را رعايت كنيد.» (13) ناقة: مفعول به براى فعل محذوف (راعوا) 91/ 14 سپس او را دروغگو شمردند و آن [مادهشتر] را پى كردند، آنگاه پروردگارشان به خاطر گناهشان بر ايشان برآشفت، و با خاك يكسانشان كرد (14) و از عاقبت آن نترسيد (15) 92. [سورهى ليل، مكّى، 21 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 92/ 1 قسم به شب آنگه كه فروپوشد (1) واو: واو قسم. 92/ 2 و قسم به روز آنگه كه تجلّى كند (2) 92/ 3 و قسم به آن كه مذكّر و مؤنث آفريد (3) ما: اسم موصول به معنى (من)، معطوف بر (الليل) است، محلا مجرور. 92/ 4 كه به راستى سعى شما پراكنده است (4) 92/ 5 و امّا كسى كه بخشش كرد و تقوا ورزيد (5) فاء: حرف استئنافيّه، امّا: حرف شرط و تفصيل. من: مبتدا، محلا مرفوع. 92/ 6 و نيكوكارى را تصديق كرد (6) 92/ 7 به زودى او را به سوى گشايش رهنمون سازيم (7) 92/ 8 و امّا كسى كه بخل ورزيد و بىنيازى گرفت (8) 92/ 9 و نيكوكارى را تكذيب كرد (9) 92/ 10 به زودى او را به سوى دشوارى رهنمون سازيم (10) 92/ 11 و هرگاه تباه گردد، مالش به حالش سودى نبخشد (11) ما: حرف نفى. 92/ 12 همانا هدايت بر ماست (12) 92/ 13 و به راستى آخرت و دنيا از آن ماست (13) 92/ 14 پس شما را از آتشى كه زبانه كشد، هشدار دادم (14)