ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 71

3/ 158
و اگر بميريد يا كشته شويد مسلما به نزد خداوند محشور مى‌شويد (158)
3/ 159
پس به [بركت‌] رحمت الهى بر ايشان نرم‌خو شدى و اگر تندخوى و سنگين‌دل بودى يقينا از پيرامون تو پراكنده مى‌شدند. پس از آنان درگذر و بر ايشان آمرزش طلب كن و در اين كار [جنگ‌] با آنان مشورت كن، پس وقتى كه تصميم گرفتى، آن‌گاه بر خداوند توكّل كن، به راستى خداوند توكّل‌كنندگان را دوست مى‌دارد (159) فظّا: خبر كان و غليظ: خبر دوّم كان.
3/ 160
اگر خداوند شما را يارى دهد، هيچ‌كس بر شما پيروز نخواهد شد، و اگر شما را فروگذارد، كيست او كه شما را بعد از او يارى مى‌دهد؟ و مؤمنان بايد كه تنها بر خدا توكّل كنند (160) فاء:
حرف ربط براى جواب شرط. لا: حرف نفى جنس. غالب: اسم لاء نفى جنس. لكم: جارّ و محلا مجرور، خبر لاء نفى جنس، محلا مرفوع. من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. ذا:
اسم اشاره، خبر آن، محلا مرفوع. الّذى: اسم موصول، بدل از ذا، محلا مرفوع.
3/ 161
و هيچ پيامبرى را نسزد كه خيانت كند و هركس كه خيانت ورزد، در روز قيامت آن چه خيانت كرده است، همراه آورد، آن‌گاه به هركس [جزاى‌] آن چه كسب كرده است، به تمامى داده شود، در حالى كه آنان مورد ستم واقع نمى‌شوند (161) ما: حرف نفى. من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. كل: نائب فاعل. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. واو:
حاليّه.
3/ 162
آيا كسى كه به دنبال خوشنودى الهى بوده است همانند كسى است كه به خشم الهى دچار شده و جايش جهنّم است؟ و چه بد بازگشتگاهى است (162) مأوى: مبتدا، تقديرا مرفوع.
بئس: فعل ذمّ. المصير: فاعل.
3/ 163
آنان [پيروان خوشنودى الهى‌] را در نزد خداوند درجاتى [متفاوت‌] است و خداوند به آن چه انجام مى‌دهند، بيناست (163) هم: مبتدا، محلا مرفوع.
3/ 164
به راستى خداوند بر مؤمنان منّت نهاد وقتى كه پيامبرى در ميان آنان از خودشان مبعوث فرمود كه آيات الهى را بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و به ايشان كتاب و حكمت آموزد، در حالى كه مسلما قبل از آن در گمراهى آشكارى بودند (164) إن: حرف مشبهة بالفعل، مخفّفه از مثقّله.
3/ 165
آيا زمانى كه به شما مصيبتى رسيد كه دو برابر آن را [در جنگ بدر بر دشمنان خود] رسانده بوديد، مى‌گوييد: «اين [آسيب‌] از كجاست؟» بگو: «آن از خود شماست.» به راستى خداوند بر هر چيزى تواناست (165) لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. انّى: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 71

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست