responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 94


4/ 95
مؤمنان امتناع‌ورزنده از جهاد، به جز آسيب ديدگان، با جهادكنندگان با مال‌ها و جان‌هايشان در راه خدا برابر نيستند. خداوند جهادكنندگان با مال‌ها و جان‌هايشان را بر امتناع‌ورزندگان جهاد به درجه‌اى برترى بخشيده است و همه را خداوند وعده‌ى پاداش نيكو داده است و خداوند جهادكنندگان را بر امتناع‌ورزندگان از جهاد به پاداشى عظيم برترى بخشيده است (95) غير: بدل از قاعدون. اولى: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) است. درجة: جانشين مفعول مطلق (تفضيل درجه) كلا: مفعول به مقدّم. الحسنى: مفعول به دوّم، تقديرا منصوب.
4/ 96
اين درجات و آمرزش و رحمتى از جانب اوست و خداوند خطاپوش خطابخش است (96) درجات: بدل از اجرا.
4/ 97
فرشتگان به كسانى كه روحشان را قبض مى‌كنند، در حالى كه بر خود ستمگر بوده‌اند، گويند: «در چه حال بوده‌ايد؟» پاسخ دهند: «ما در سرزمين [خويش‌] از مستضعفان [ناتوان شمرده‌شدگان‌] بوده‌ايم.» گويند: «آيا مگر زمين خداوند وسيع نبود تا در آن [به مكانى ديگر] مهاجرت كنيد؟» پس آنان جايگاهشان دوزخ است و چه بد سر انجامى است (97) ظالمى: حال از ضمير مفعول به (هم) علامت نصب آن (ياء) است. مستضعفين: خبر كنّا، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مستضعفا) است. واسعة: خبر تكن. اولئك:
اسم اشاره، مبتدا، محلا مرفوع. مأوى: مبتداى دوّم، تقديرا مرفوع. جمله‌ى مأواهم جهنم:
خبر اولئك، محلا مرفوع. جهنم: خبر مبتداى دوّم (مأوى). مصيرا: تمييز.
4/ 98
به جز آن مردان و زنان و كودكان مستضعف كه نمى‌توانند چاره‌جويى كنند و راهى [براى نجات و مهاجرت‌] نمى‌يابند (98) الّا: حرف استثناء. المستضعفين: مستثنى، علامت نصب آن (ياء) است.
4/ 99
پس آنان [كه ناتوانند] اميد است كه خداوند از آنان درگذرد و خداوند خطاپوش خطابخش است (99) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع. اللّه: لفظ جلاله، اسم عسى.
4/ 100
و هركس كه در راه خدا هجرت كند، در روى زمين هجرتگاه‌ها [آرامگاه‌هاى‌] بسيار و گشايشى [در روزى و اظهار دين‌] مى‌يابد، و هركس كه از خانه‌اش هجرت‌كنان به سوى خدا و پيامبرش بيرون برود، سپس مرگ او را دريابد، قطعا پاداش او بر خداوند است و خداوند خطاپوش خطابخش است (100) مراغما: مفعول به. مهاجرا: حال.
4/ 101
و هرگاه در روى زمين سفر كنيد، بر شما گناهى نيست كه نماز را كوتاه كنيد [شكسته بخوانيد]- اگر بترسيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما گزندى رسانند- به راستى كافران براى شما دشمنى آشكارند (101)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 94
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست