ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 95

4/ 102
[اى پيامبر] زمانى كه در ميان آنان [لشكريان خويش‌] بودى و براى ايشان [به امامت‌] اقامه‌ى نماز كردى، آن‌گاه بايد گروهى از آنان با تو [به نماز] برخيزند و بايد سلاح‌هاى خود را بردارند و چون [به همراه تو] به سجده رفتند [و نماز گزاردند] بايد پشت سر شما قرار گيرند و گروه ديگرى كه هنوز نماز نخوانده‌اند بايد بيايند و با تو نماز بگزارند و بايد جانب احتياط خود را حفظ كنند و سلاح‌هاى خود را بردارند [زيرا] آنان كه كفر ورزيده‌اند، خوش دارند كه شما از سلاح‌هاى خود و سازوبرگتان غافل باشيد تا ناگهان با يك حمله بر شما بتازند. و اگر از باران در رنج هستيد يا بيمار گشته‌ايد، بر شما گناهى نيست كه سلاح‌هاى خود را بر زمين بگذاريد ولى احتياط خود را حفظ كنيد [مراقب خود و اسباب جنگ خويش باشيد] بدون ترديد خداوند براى كافران عذابى خواركننده آماده ساخته است (102) ميله: مفعول مطلق عددى.
واحدة: صفت ميلة. جناح: اسم لاى نفى جنس. اذى: اسم كان، تقديرا مرفوع. مرضى: خبر كنتم، محلا منصوب.
4/ 103
و چون نماز [خود] را به جاى آوريد، خداوند را ايستاده و نشسته و بر پهلو خفته ياد كنيد.
پس وقتى كه آسوده خاطر شديد، نماز را [به طور كامل‌] برپاداريد، به درستى كه نماز بر مؤمنان در اوقات معيّن واجب شده است (103) قياما: حال. كتابا: خبر كانت. موقوتا: صفت كتابا.
4/ 104
در جستجوى گروه [دشمنان كافر] سستى نورزيد. اگر شما رنج مى‌بريد، آنان [دشمن كافر] نيز همان گونه كه شما رنج مى‌بريد، رنج مى‌برند، ولى شما چيزى [پاداش آخرت و نصرت دنيا] از خداوند اميد داريد كه آن‌ها اميد ندارند و خداوند داناى حكيم است (104) كاف: حرف جرّ. ما: حرف مصدرى، محلا مجرور. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
4/ 105
ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم، تا به موجب آن چه [احكامى‌] كه خداوند به تو آموخته است، در ميان مردم داورى كنى و به نفع خيانت‌پيشگان، دشمن [غير] مباش (105) خصيما: خبر تكن.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 95

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست