ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 96

4/ 106
از خداوند آمرزش بخواه، به راستى خداوند خطاپوش خطابخش است (106) جمله‌ى كان غفورا رحيما: خبر انّ، محلا مرفوع.
4/ 107
و از كسانى كه بر نفس‌هاى خود خيانت روا مى‌دارند، دفاع مكن. قطعا خداوند كسى را كه خيانتگر گنهكار باشد، دوست ندارد (107) من: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب.
4/ 108
[خيانت خود را] از مردم پنهان مى‌دارند، ولى از خداوند نمى‌توانند پنهان دارند، [چون‌] وقتى به سخنانى مى‌انديشند كه [خداوند] آن را نمى‌پسندد، او همراه آنان است. و خداوند به آن چه انجام مى‌دهند احاطه دارند (108) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. لا:
حرف نفى. محيطا: خبر كان.
4/ 109
آگاه باشيد [اى مؤمنان‌] شما آنانيد كه در زندگى دنيا از ايشان [منافقان‌] دفاع كرديد، پس در روز قيامت چه كسى از آنان در برابر خداوند دفاع مى‌كند؟ يا كيست كه بر ايشان كارساز [نگهبان‌] باشد؟ (109) ها: حرف تنبيه. ام: حرف منقطعه به معنى بل. وكيلا: خبر يكون.
4/ 110
و هركس كار بدى انجام دهد يا بر خويش ستم كند، سپس از خداوند آمرزش بخواهد، خداوند را خطاپوش خطابخش مى‌يابد (110) غفورا: مفعول به دوّم. رحيما: بدل از غفورا.
4/ 111
و هركس مرتكب گناهى شود، فقط آن را به زيان خودش مرتكب شده است، و خداوند داناى حكيم است (111) ما: كافّه. حكيما: خبر دوّم.
4/ 112
و هركس مرتكب خطا يا گناهى شود، سپس آن را به گردن بى‌گناهى اندازد، قطعا بار بهتان و گناه آشكارى را بر دوش كشيده است (112)
4/ 113
[اى پيامبر] اگر فضل الهى و بخشايش او بر تو نبود، گروهى از آنان [منافقان‌] قصد كرده بودند كه تو را گمراه كنند، در حالى كه جز خودشان [كسى ديگر را] گمراه نكنند و هيچ‌چيزى به تو زيان نمى‌رسانند. و خداوند كتاب و حكمت بر تو نازل فرمود و آن چه را كه نمى‌دانستى به تو ياد داد و فضل الهى [لطف و نعمت خاص خداوند] بر تو فراوان است (113) لو لا: حرف شرط غير جازم. فضل: مبتدا و خبرش (موجود) محذوف است. الّا: حرف حصر. انفس:
مفعول به. ما: مورد اوّل و دوّم حرف نفى و مورد سوّم اسم موصول، مبنى مفعول به دوّم.
عظيما: خبر كان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 96

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست