ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 97

4/ 114
در بسيارى از پنهان‌گويى‌هاى آنان هيچ خيرى نيست [مگر در پنهان گويى‌] كسى كه به صدقه يا به كارى نيك يا به اصلاحى در بين مردم فرمان دهد. و هركس كه به خاطر طلب خوشنودى خداوند چنين كارى انجام دهد، به زودى به او پاداش بزرگى خواهيم داد (114) خير:
اسم لاء نفى جنس، مبنى بر فتح، محلا منصوب. الّا: حرف استثناء. من: اسم موصول، مبنى بر سكون، مستثنى، محلا منصوب و مورد دوّم: مبتدا، محلا مرفوع. ذلك: اسم اشاره، مفعول به، محلا منصوب. ابتغاء: مفعول له.
4/ 115
و هركس بعد از آن كه راه هدايت برايش آشكار شد با پيامبر مخالفت ورزد و [راهى‌] جز راه مؤمنان را پيروى كند، او را به آن چه روى آرد، وامى‌گذاريم و او را به دوزخ در مى‌آوريم و چه بد بازگشتگاهى است (115) ما: حرف مصدرى. مورد دوّم اسم موصول، مفعول به دوّم، محلا منصوب. جهنّم: مفعول به دوّم. ساءت: فعل ماضى براى ذمّ. مصيرا: تمييز.
4/ 116
به راستى خداوند [اين گناه را] نمى‌آمرزد كه برايش شرك ورزيده شود و جز آن [شرك، هر گناهى را] بر هركس كه بخواهد، مى‌بخشايد. و هركس به خداوند شرك ورزد، قطعا به گمراهى دور و درازى افتاده است (116) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب.
دون: مفعول فيه، ظرف مكان. ضلالا: مفعول مطلق.
4/ 117
[مشركان‌] به جاى او [خداوند] جز بت‌هاى مادينه را نمى‌پرستند و جز شيطان سركش را نمى‌خوانند (117) ان: حرف نفى. الّا: هر دو مورد حرف حصر، اناثا و شيطانا: مفعول‌به‌اند.
مريدا: صفت شيطانا.
4/ 118
خداوند او [شيطان‌] را لعنت كرده [آن‌گاه كه شيطان‌] گفت: «البتّه از بندگان تو سهم معيّنى خواهم گرفت» (118)
4/ 119
«و البتّه آنان را گمراه مى‌كنم و به آرزوهاى بيهوده دچارشان مى‌گردانم و آن‌ها را وادار مى‌كنم تا گوش‌هاى چهارپايان را بشكافند [حلال خدا را حرام كنند] و وادارشان مى‌كنم تا آفرينش الهى [اوامر خداوند] را دگرگون كنند.» و هركس كه شيطان را به جاى خداوند دوست گيرد، بى‌شك آشكارا زيان كرده است (119) وليّا: مفعول به دوّم. خسرانا: مفعول مطلق نوعى.
4/ 120
[شيطان‌] به ايشان وعده مى‌دهد و آن‌ها را به آرزوهاى بيهوده مى‌كشاند و شيطان به ايشان به جز فريب وعده‌اى نمى‌دهد (120) الّا: حرف حصر. غرورا: مفعول به دوّم.
4/ 121
آنان جايگاهشان دوزخ است و گريز گاهى از آن نيابند (121) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع، مأوى: مبتداى دوّم. جهنم: خبر. جمله‌ى مأواهم جهنم: خبر اولئك، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 97

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست