182- پس هر كس بترسد از وصيت وصيت كنندهاى كه وصيتش ميل به باطل بوده (مانند زايد بر ثلث) اى گناهى را موجب شود (مانند وصيت بر عمل حرام) پس اصلاح كند آن را به تغيير وصيت، بر تغيير دهنده گناهى نخواهد بود؛ چون نظر اصلاح دارد. البته خدا آمرزنده مهربان است. 183- اى كسانى كه ايمان آوردهايد! نوشته شده است بر شما و واجب گرديده روزه گرفتن چنانچه نوشته شده بود بر آن كسانى كه قبل از شما بودند از امتها؛ شايد پرهيزكار شويد. 184- روزه در روزهايى است شمرده شده معلوم (كه ماه رمضان باشد؛) پس هر كس از شما مريض باشد يا در سفر باشد، پس روزه بگيرد به شماره آن روزهاى عذر، از روزهاى ديگر غير ماه رمضان. و بر كسانى كه بايد طاقت به خود دهند در روزه گرفتن (كه با مشقت بگذرانند آن را به سبب پيرى يا مرض عطش يا غير آن) بر آنهاست كه به عوض روزه گرفتن فدا بدهند از هر روزى طعام به فقيرى كه به عادت عموم سير شود. پس كسى كه زيادتر دهد فديه را از آن مقدار بهتر است براى او. و اينكه روزه بداريد بهتر است براى شما اگر دانا باشيد. 185- ماه رمضان ماهى است كه نازل شده در آن ماه قرآن، كه آن راهنماست براى مردم. و حجتهاست از راه راست. و جدا كننده است بين حق و باطل. پس هر كه دريافت از شما ماه رمضان را بايد روزه بدارد آن ماه را. و هر كس ناخوش باشد يا بر سفر باشد پس به شماره آنچه روزه نگرفته است از ماه رمضان از ماههاى ديگر روزه بگيرد اراده مىكند خدا به شما آسانى را نه آنكه اراده كند زحمت و سختى شما را؛ تا كامل كنيد روزههاى افطار شده ماه رمضان را از غير رمضان. و بزرگ بشماريد خدا را بر آنچه هدايت كرده است شما را بر آن، شايد به راه عبادت سعادت يابيد. و شكر خدا را بجا بياوريد. 186- و چون سؤال كنند تو را بندگان من از من بگو كه من به آنها نزديكم؛ اجابت مىكنم دعوت خواننده را وقتى بخواند مرا. پس بايد آنها هم اجابت كنند دعوت مرا كه ايشان را به طاعت خود مىخوانم. و بايد ايمان بياورند به من شايد ايشان به فلاح و رستگارى برسند.