نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 292
97- و هر كه را راهنمايى كند به لطف خود، او راه حق را يافته. و هر كس را كه فرو گذارد در گمراهى، نيابى براى ايشان دوستى از غير خدا كه تواند دفع عذاب از ايشان نمايد. و خدا هم دفع نكند؛ چون در شمار دشمنان خدايند. و محشور مىكنيم ايشان را در روز قيامت كه به رويهاى خود راه روند در حالى كه نابينا و گنگ و كر باشند. جاى ايشان جهنم است؛ هر وقت كه خاموش شود آتش جهنم زياد مىكنيم بر ايشان آتش سوزان برافروخته را. 98- اين عذاب، جزاى ايشان است به سبب اينكه كافر شدند به آيات ما و گفتند: آيا وقتى كه استخوان و خاك پوسيده شديم دوباره زنده و آفريده شويم؟ 99- آيا نمىدانند خدايى كه خلق كرد آسمانها و زمين را قادر است بر اينكه خلق كند مثل اينها را؛ و قرار دهد زمان معينى را براى هلاكشان كه شكى در آن نباشد. ابا كردند ستمكاران از ايمان آوردن؛ و جز انكار، انديشه ندارند. 100- بگو اى پيغمبر: اگر شما مالك بشويد خزائن رحمت پروردگار مرا در آن هنگام باز هم امساك كنيد و بخل ورزيد از انفاق و بخشيدن آن، از ترس آنكه مبادا فقير شويد؛ و انسان طبعاً بخيل است. 101- ما داديم به موسى نُه معجزه آشكار؛ پس سؤال كن بنى اسرائيل را از قصه موسى و فرعون، وقتى كه آمد موسى ايشان را به نبوت و گفت فرعون براى موسى كه: من گمان مىكنم تو را اى موسى! سحر كرده شده. 102- موسى گفت: البته دانستهاى كه نفرستاده است اين معجزات را مگر پروردگار آسمانها و زمين، در حالى كه روشن است آن معجزات براى هر كس و باعث بينايى در دين شود. و من گمان مىكنم تو را اى فرعون! كه مشرف به هلاكت باشى. 103- اراده كرد فرعون اينكه بگيرد آرام و قرار موسى و قوم او را از زمين مصر و به آسانى حركت دهد ايشان را و بيرون نمايد از آن زمين، ولى غرق كرديم ما فرعون را و هر كه با او بود تماماً. 104- و گفتيم ما بعد از غرق شدن فرعون از براى بنى اسرائيل كه: قرار بگيريد در زمين مصر و سكونت كنيد در آن وقتى كه بيايد وعده روز قيامت، بياوريم شما را با هم آميخته تا شما مخاصمه كنيد و ما حكومت نماييم ميان شماها.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 292