203- و ذكر كنيد خدا را و تكبير گوييد در روزهاى شمرده شده (كه يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذيحجه و ايام تشريق است؛ كه بايد در منى باشند) پس هر كس تعجيل در رفتن از منى به مكه كند در دو روز اول كه يازدهم و دوازدهم است و در منى نماند تا روز سيزدهم پس گناهى نكرده. و كسى كه عقب اندازد رفتن به مكه را و در منى بماند تا سيزدهم بر او هم گناهى نيست. اين اجازه براى كسى است كه بپرهيزد از تقصير كردن. و بپرهيزيد از معصيت خدا و بدانيد كه شما به سوى خدا محشور مىشويد. 204- و از جمله مردم كسى هست كه به تعجب مىآورد تو را نيكى گفتار و چاپلوسى او در دنيا و به شهادت مىگيرد خدا را بر آنچه در دل اوست (كه اظهار مىكند تو را و دين تو را دوست دارد) و حال آنكه سختتر است در زمينه دشمنى از هر كس. 205- و چون برگردد از نزد پيغمبر به شتاب مىرود كه در زمين فساد كند؛ و هلاك كند زراعت مردم و خود مردم را. و خدا دوست نمىدارد فساد را. 206- و اگر گفته شود از براى او بپرهيز از غضب خدا، غرور جاهليت وا دارد او را به گناهكارى. پس بس است او را جهنم، و بد گهواره و خوابگاهى است جهنم. 207- و از جمله مردم كسى است كه مىفروشد جان خود را به جهت طلب رضاى خدا؛ و خدا مهربان است به بندگان خود. 208- اى كسانى كه ايمان آوردهايد! داخل شويد در دائره صلح و سلامت همهتان. و متابعت نكنيد گامهاى شيطان را كه البته او براى شما دشمن آشكارى است. 209- پس اگر لغزيديد شما در دين اسلام بعد از اينكه آمد براى شما حجتها و براهين محكم پس بدانيد كه خدا غالب و قاهر بر شما و درستكار است. 210- آيا نگرانند و منتظرند يهود كه ايمان نياوردند مگر اينكه كارهاى محالى واقع شود؛ و توقّع دارند كه بيايد خدا نزد آنها در سايه ابرها و بيايد آنها را ملائكه و حال اينكه گذشت كار و كفر ايشان ثبت شد و به سوى خدا برگردد تمام كارها.