نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 432
32- گويند آنان كه سركشى مىكردند براى آنان كه ضعيف بودند: آيا ما بازداشتيم شما را از راه راست بعد از آنكه آمد راهنماى شما؟ بلكه شما خود به اختيار خود گناهكار بوديد. 33- و گويند آنان كه ضعيف و تابع بودند از براى آنان كه سركشى داشتند: بلكه مكر و حيله شما در شب و روز آن هنگامى كه امر مىكرديم ما را كه كافر شويم به خدا و قرار دهيم براى او همتا، باعث گمراهى ما شد. و پنهان دارند آن پشيمانى را به جهت ترس از سرزنش و رسوايى، يا اظهار پشيمانى نمايند. (كلمه «أسر» از اضداد است.) چون بينند عذاب را و قرار دهيم غلهاى آتشين را در گردنهاى آن كسانى كه كافر شدند از تابعان و متبوعان، آيا جزا داده شوند مگر جزاى آنچه مىكردند؟ 34- و نفرستاديم در هيچ شهرى پيغمبر ترسانندهاى را مگر آنكه گفتند منعمان و ثروتمندان سركش كه در آن شهر بودند به پيغمبران كه: ما به آنچه فرستاده شدهايد منكريم. 35- و آن سركشان كه فريفته دنيا بودند مىگفتند به پيغمبران كه: بيشتريم از حيث مال و اولاد؛ و به اين بيشى در دنيا محترميم، در آخرت هم عذاب نشويم. 36- بگو به مردم اى پيغمبر! كه: كثرت اولاد و ثروت، رفع عذاب آخرت نكند، البته پروردگار من پهن كند روزى را براى هر كه خواهد و صلاحش داند. و تنگ كند بر هر كه خواهد و حكمش مقتضى گردد؛ و ليكن بيشتر مردم نمىدانند. 37- و مالها و اولادهاى شما نزديك نمىكند شما را به ما و مقرّب نمىنمايد شما را در نزد ما. نزديك شدن و تقرّب جستن به ما براى كسى نيست مگر آن كس كه ايمان آورد و كار خوب كرد. پس آن گروه، براى ايشان است پاداش زيادتر از آنچه كردند از اعمال نيك. و ايشان در غرفههاى بهشت ايمنند. 38- و آنان كه اهتمام در تضييع و از بين بردن آيات ما كنند به قصد عاجز كردن فرستادگان ما، آن گروه در عذاب حاضر شوند. 39- بگو اى پيغمبر: البته پروردگار من پهن مىكند روزى را براى هر كه خواهد از بندگان خود كه خير او را داند. و تنگ كند بر هر كه خواهد و مصلحتش باشد. و آنچه انفاق كنند، خدا عوض دهد آن را؛ و او بهترين روزى دهنده است. (گر چه اينكه «وسعت معيشت و تنگى آن به دست خداست» تكرار شد، ولى در آيه گذشته مقصود سرزنش كفار بود كه به مال خود ننازند؛ و در اين آيه، تشويق مؤمنين است به انفاق، كه از آن نترسند).
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 432