نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 454
17- صبر كن اى پيغمبر! بر آنچه مىگويند، كه وبال گفتارشان بر خودشان خواهد رسيد. و ياد كن بنده ما داوود را كه صاحب قوّت در عبادت بود. البته او بسيار بازگشت داشت به سوى ما. 18- ما رام كرديم كوهها را با او كه تسبيح مىكردند در شب تار، و روز روشن. 19- و مسخّر كرديم مرغان را كه جمع مىشدند نزد او و با او تسبيح مىگفتند؛ و همه او را مطيع بودند. 20- و محكم كرديم پادشاهى او را. و داديم به داوود حكمت و كتابى كه جدا كننده حق از باطل بود. 21- و آيا آمد تو را خبر آن دو مرافعه جو وقتى كه بالا رفتند بر ديوار عبادتگاه داوود؟ (دو فرشته به صورت دو خصم نزد داوود آمدند). 22- چون داخل شدند بر داوود، ترسيد از ايشان؛ زيرا كه از ديوار بالا آمدند و بىاجازه داخل شدند و در غير وقت ورود بر او وارد شدند. گفتند به داوود ما دو دشمن يكديگريم كه ستم كرده است بعضى از ما بر بعضى ديگر؛ پس حكم كن ميان ما به راستى و جور مكن در حكم، و راهنما ما را به سوى راه عدالت. 23- يكى از آن دو گفت: اين برادر من است كه او را نود و نه ميش است و براى من يك ميش است و برادرم به من گفت كه: مرا كفيل يك ميش خود كن و آن را هم به من ده و غلبه كرد مرا در اين خطاب. 24- داوود گفت: ظلم كرد تو را به خواستن ميش تو به سوى ميشهاى خود و اضافه نمودن اين بر آنها. و البته بسيار از شركا ستم كنند بعضى از ايشان بر بعضى ديگر مگر آنان كه ايمان دارند و عملهاى نيكو كنند. و بسيار اندكاند ايشان. و گمان كرد داوود كه ما امتحان كرديم او را به فرستادن آن دو پس استغفار كرد پروردگار خود را و به رو درافتاد در حال فروتنى، و توبه كرد. (گويند: «اوريا» زنى را خواستگارى نمود داوود هم با آنكه زن بسيار داشت او را خواستگارى نمود به داوود دادند. چون چنين كرد با اينكه اين كار در شرعش جايز بود ولى سزاوار مقام نبوتش نبود به اين مرافعه امتحان و متنبه شد). 25- پس بخشيديم ترك اولاى او را كه از آن استغفار كرد؛ و براى او نزد ما مرتبه تقرّب و نيكويى بازگشت است. 26- گفتيم به او كه: اى داوود! ما تو را خليفه نموديم در زمين، حكم كن ميان مردم به راستى و متابعت مكن خواهش نفس خود را كه گمراه كند خواهش نفس تو را از راه خدا. آنان كه گمراه مىشوند از راه خدا بر ايشان عذابى سخت است؛ چون كه فراموش نمودند روز حساب را.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 454