responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود    جلد : 1  صفحه : 464


48- و ظاهر شود بر ايشان بديهاى آنچه كردند. و فرا گيرد ايشان را به بدى و سختى جزاى آنچه به آن استهزا كردند امور دين را.
49- پس چون برسد انسان را ضررى بخواند ما را. بعد از آن چون داديم او را نعمتى از جانب خود گويد: جز اين نيست كه اين نعمت به جهت دانش و كفايت من حاصل شده. بلكه اين نعمت، امتحان و آزمايشى است تا ظاهر گردد باطن او؛ و ليكن بيشتر ايشان نمى‌دانند.
50- البته گفته‌اند اين گفتار را آن كسانى كه پيش از ايشان بودند. (اين جمله اشاره است به گفتار كفر آميز قارون كه داستان مفصل او در سوره قصص از آيه هفتاد و پنج شروع شد و گذشت كه نصيحت‌كنانش به او گفتند: آنچه از ثروت خدا به تو داده در راه رضاى او صرف كن و شكر او را به جاى آور. در جواب گفت: آنچه دارم در سايه دانش خود يافتم.) پس بازنداشت از ايشان عذاب را آنچه عمل كردند.
51- و رسيد ايشان را بديهاى آنچه كردند. و آنان كه ستم كردند از اين گروه ناسپاسان قوم تو، به زودى برسد ايشان را بديهاى آنچه اندوخته‌اند. و نيستند ايشان فرار كننده از عذاب خدا.
52- آيا ندانستند اينكه: خدا وسعت دهد روزى را براى هر كه خواهد مطابق مصلحتش؛ و تنگ گرداند روزى را براى هر كه خواهد موافق حكمتش؛ البته در اين وسعت و تنگى روزى مردمان، نشانه‌هايى است براى گروهى كه مى‌گروند.
53- بگو اى پيغمبر! به امت خود از طرف من كه: اى بندگان من! آنان كه اسراف كرديد بر خود در معصيت و نافرمانى من، نوميد مشويد از رحمت من! البته خدا مى‌آمرزد گناهان را تماما كه او آمرزنده مهربان است. ( «زهرى» گويد: اين آيه در قبول توبه جوان نبّاش كفن دزد آمده، كه كفن زنى را از گورش دزديد و با او عمل بد كرد؛ پيغمبر او را راند. سر به بيابان گذارد گريه و ناله كرد، خدا توبه‌اش را قبول كرد).
54- بازگشت نماييد به سوى پروردگار خود و توبه كنيد و گردن نهيد فرمان او را پيش از آنكه بيايد شما را عذاب؛ پس از آن يارى كرده نشويد.
55- و متابعت كنيد بهتر چيزى را كه فرستاده شده است به سوى شما مردم از جانب پروردگارتان. (كه بهتر آن احكام واجبات و محرمات قرآن است نسبت به مباحات آن. يا خود قرآن است نسبت به ساير كتب آسمانى.) پيش از اينكه بيايد شما را عذاب يك دفعه ناگهان و شما ندانيد وقت نزول آن را!
56- اين پند دهيم كه پند گيرند مبادا كه كسى گويد در وقت ديدن عذاب: اى حسرت و اندوه بر آنچه تقصير كردم در طلب قرب خدا و من از مسخره كنندگان دين بودم.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود    جلد : 1  صفحه : 464
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست