نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 481
39- و از آيات و علامات بر وجود پروردگار اين است كه: تو مىبينى زمين را افسرده و خشك؛ پس چون فرستاديم بر آن آب را از ابر به جنبش درآيد و برآيد مانند خمير مايه. البته آنكه زنده كرد زمين را زنده كننده مردگان است در آخرت؛ چون كه او بر هر چيزى تواناست. 40- آنان كه برمىگردند از راه راست و ميل مىكنند به باطل و القاى كلام لغو در آيات ما كنند، پوشيده نمىشوند بر ما؛ همه را مىبينيم و اقوال همه را مىشنويم. آيا كسى كه انداخته شود در آتش بهتر است يا كسى كه ايمن باشد از آن در روز قيامت؟ بكنيد هر چه خواهيد، كه خدا به هر چه مىكنيد بيناست. 41- آنان كه كافر شدند به قرآن چون آمد قرآن ايشان را، به كيفر خود رسند؛ و قرآن كتابى است ارجمند. 42- نمىآيد آن قرآن را هيچ باطلى از پيش روى و نه از پشت سر آن. در اخبار گذشته و آينده كه در قرآن هست هيچ دروغى نيست. فرستاده شدهاى است اين كتاب عزيز از نزد خداى داناى ستوده. 43- گفته نمىشود براى تو مگر آنچه در حقيقت گفته شد براى رسولان پيش از تو، كه پروردگارت صاحب آمرزش است براى بندگانش و هم صاحب عقوبت دردناك است براى گنهكارانش. 44- و اگر قرار مىداديم آن قرآن را قرآنى بغير لغت عرب، مىگفتند كفار عرب: چرا بيان نشده است آيات قرآن به زبان عربى؛ آيا كلام عجمى باشد و مخاطب عربى؟ بگو اى پيغمبر: آن قرآن براى آنان كه ايمان آوردند، راهنما و شفا دهنده است. و آن كسانى كه نمىگروند، در گوشهايشان سنگينيى است؛ و قرآن بر ايشان پوشيده است. آن گروه، گويى آواز كرده مىشوند از مكانى دور؛ چنانچه آواز از راه دور شنيده نمىشود خواندن قرآن هم براى كفار ثمرى ندارد. 45- و به موسى هم كه كتاب تورات را داديم اختلاف كردند در تورات كافر و مؤمن به آن، مثل قوم تو. و اگر نبود سخنى كه پيشى گرفته است از پروردگار تو در تأخير عذاب، هر آينه حكم كرده مىشد ميان ايشان به عذاب در دنيا. و البته قوم تو در شكاند از قرآن. 46- هر كه كارى شايسته كند پس بهرهاش براى خود اوست. و هر كه بد كرد پس ضررش بر خود اوست. و نيست پروردگار تو ظلم كننده به بندگان.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 481