نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 556
سوره تغابن مشتمل است بر هيجده آيه در مدينه نازل شده است به نام خداوند بخشاينده مهربان 1- تسبيح مىكند از براى خدا هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است. (چون وجود موجودات بالا و پايين دليل آمد بر وجود خالقى كه منزه از نواقص است و مطيعند در تراوش آثار طبيعى خود، گويى كه به وجودشان خدا را تسبيح نمايند.) براى اوست پادشاهى. و او راست ستايش؛ و او بر هر چيزى قادر است. 2- اوست خدايى كه آفريد شما را و به اختيار خودتان بعضى از شما كافريد. و بعضى مؤمن. و خدا به آنچه مىكنيد بيناست. 3- آفريد آسمانها و زمين را به راستى. و بنگاشت در رحم مادران و نيكو كرد صورتهاى شما را، و به سوى اوست بازگشت، 4- مىداند هر چه در آسمانها و زمين است. و مىداند آنچه پنهان و آشكار مىكنيد؛ و خدا داناست به آنچه در دلهاست. 5- آيا نيامد شما را خبر آن كسانى كه كافر شدند از پيش و چشيدند وخامت كار خود را در دنيا به بلاهاى مختلف؟ و براى ايشان در آخرت عذابى دردناك است. 6- اين چشيدن وخامت، به سبب اين بود كه: آمد ايشان را پيغمبرانشان به معجزهها و گفتند: آيا بشرى راه مىنمايد ما را؟ و كافر شدند و روى گرداندند از اطاعت آن پيغمبر و ايمان به او. و خدا احتياجى به ايشان در ايمانشان ندارد؛ و خدا بىنياز و ستوده است. 7- گمان كردند آنان كه كافرند بعد از مردن هيچوقت زنده نشوند. بگو: آرى قسم به پروردگارم كه زنده شويد البته؛ و پس از آن با خبر شويد به آنچه كردهايد. و اين زنده كردن شما بر خدا آسان است. 8- پس ايمان بياوريد به خدا و رسولش و به نور فروزانى كه فرستاديم ما آن را بر پيغمبر كه آن نور قرآن است. و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. 9- روزى كه خدا جمع كند شما را براى روز حضور تمام خلق در پيشگاه عظمت خود كه قيامت است آن روز، «روز تغابن» است. (قيامت روزى است كه بنمايند بهشت را به جهنميان تا حسرت خورند كه چه نعمت سرمد از دستشان رفت؛ و در تجارتخانه دنيا مغبون شدند كه سرمايه عمر خود را دادند در مقابل معصيت خدا و اشتغال به امور دنيا، كه اگر در برابر خداپرستى و عبادت داده بودند امروز به نعمت جاويد كامياب بودند؛ مغبون شدند. و همچنين بهشتيان هم مغبونند، گرچه جهنم را ببينند بسى شاد شوند كه از آن رهيدند و به اين رسيدند ولى چون درجات ما فوق خود را نگرند حسرت خورند كه چرا بيش از اين نكوشيدند تا به آن درجات رسند پس مغبون شدند. چون مغبونيت براى هر دو طايفه دوزخى و بهشتى در آن روز ظاهر شود از اين جهت يكى از اسماء روز قيامت «يوم التغابن» است؛ يعنى: روز ظهور غبن براى همه.) و هر كه ايمان آورد به خدا و عمل شايسته كند بپوشاند خدا بديهاى او را و داخل كند او را به بهشتهايى كه مىرود از زير درختان آن، نهرهاى آب. جاويد مانند در آن هميشه؛ اين است رستگارى بزرگ.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 556