responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود    جلد : 1  صفحه : 577


48- آنها را البته نفع ندهد شفاعت كنندگان.
49- چيست ايشان را كه از قرآن روى گردانند؟
50- گويا ايشان خرهايى هستند رم كرده.
51- كه فرار كردند از شير درنده.
52- بلكه مى‌خواهد هر مردى از ايشان اينكه داده شود به او از غيب، نامه‌هاى سرگشاده كه در آن نوشته باشد اى فلان! پيروى پيغمبر كن.
53- نه چنان است كه خواهند، بلكه نمى‌ترسند از آخرت.
54- نه چنان است؛ البته اين قرآن پندى است براى مردم.
55- هر كه خواهد پند گيرد آن را.
56- و پند نگيرند اين مشركين مگر به خواست خدا كه به ايمان اجبارشان نمايد. و اجبار هم در ايمان نشايد.) اوست سزاوار اينكه بترسند از او. و اوست سزاوار آمرزيدن گناهان.
سوره قيامت‌
مشتمل است بر چهل آيه در مكه نازل شده است به نام خداوند بخشاينده مهربان‌
1- نه چنان است كه منكرين گويند قيامتى نيست؛ قسم ياد مى‌كنم به روز قيامت.
2- و قسم ياد مى‌كنم به نفس ملامت كننده انسان، كه قيامت خواهد آمد. (حق- تعالى- براى نفس انسان در آيات قرآن اشاره به صفاتى فرموده، و در هر جا او را به صفتى ياد نموده: يكى «نفس اماره» كه وادارد صاحب خود را به معصيت. اين از شعب جهل و از نمايندگان شيطان است. دوم «نفس لوامه» كه ملامت كند عابد را به كمى عبادت و فاسق را به ارتكاب معصيت، كه از شؤون عقل و نماينده پيغمبران است. سوم «نفس مطمئنه» كه نگذارد شك و ريبى در عقايد راه يابد. چهارم «نفس راضيه» كه به داده خدا خشنود باشد. پنجم «نفس مرضيّه» كه به واسطه اطاعتش خدا از او خشنود باشد).
3- آيا مى‌پندارد انسان اينكه: جمع نخواهيم كرد استخوانهاى او را براى زنده شدن؟
4- آرى تواناييم بر اينكه درست كنيم سر انگشتان او را. (اين آيه در جواب «عدى بن ربيعه» آمد كه گفته بود: چگونه شود كه استخوانهاى پراكنده جمع، و آدمى زنده شود؟ فرمود: ما تواناييم كه استخوانهاى كوچك سر انگشتان را درست كنيم چه رسد به استخوانهاى بزرگ بدن).
5- بلكه ميل دارد آدمى كه به كارهاى زشت مشغول باشد در پيش آمد عمر خود.
6- مى‌پرسد: كى خواهد بود روز قيامت؟
7- چون خيره شود نظر،
8- و تيره گردد قرص قمر.
9- و جمع شود خورشيد با ماه،
10- مى‌گويد، آدمى در آن روز كه: كجاست راه فرار.
11- نه چنان است؛ نيست پناهى در آن روز.
12- بلكه به سوى پروردگار تو است در آن روز قرارگاه همه.
13- خبر داده شود انسان در آن روز به آنچه پيش فرستاده از عمل خير و شرّ و آنچه پس گذارده از اموال پر از وزر و وبال.
14- بلكه آدمى بر نفس خود بيناست.
15- و اگر چه در ميان اندازد عذرهاى خود را پذيرفته نشود عذرى مگر آنچه حق است.
16- حركت مده اى پيغمبر! به قرآن، زبان خود را كه تعجيل كنى به حفظ آن.
17- البته بر ماست فراهم آوردن و قرائت كردن آن بر تو، كه در حفظت بماند.
18- چون قرائت كرديم براى تو، متابعت كن خواندن آن را.
19- و بر ماست بيان آيات قرآن.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود    جلد : 1  صفحه : 577
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست