20- اى غافلان! نه چنان است كه شما فرض كرديد؛ بلكه دوست مىداريد شما دنياى شتابنده را. 21- و وامىگذاريد آخرت پاينده را. 22- رويهايى در آن روز درخشان، 23- و به سوى پروردگار خود نگران است. 24- و رويهايى در آن روز گرفته است؛ 25- چون يقين كنند كه به آنها عقوبتى خواهد شد كه شكننده پشت آنهاست. 26- نه چنان است كه خيال كافران است؛ چون روح به استخوان سينه رسد در حال احتضار. 27- و در ميان كسانش گفته شود: كيست كه چاره كند به حال او. 28- و خود بداند كه آن روز روز مفارقت اوست با ايشان. 29- و پيچيده شود در آن وقت ساق پاهاى او به يكديگر كه آخرين روز دنيا و اولين روز آخرتش درهم آيد. 30- در آن روز، با اين اوصاف، ملائكه او را به سوى پروردگارت برانند. 31- ابو جهل تصديق نبوت تو نكرد و نماز نخواند. 32- و ليكن تكذيب كرد تو را و برگشت از تو. 33- رفت به سوى اهل خانه خود و در رفتن مىخراميد. 34- اى ابو جهل! سزاوار است تو را عذاب. 35- و سزاوار است. 36- آيا گمان مىكند آدمى كه: واگذاشته شود مهمل و بدون حساب! (گويند: على- عليه السلام- را ديدند كه در خارج شهر مدينه در نخلستان پيراهن كرباس كه آستين آن را كوتاه كرده در برش بود و زمين را بيل مىزد و به پاى مباركش دستك بيل را براى فرو رفتن به زمين فشار مىداد و اين آيه را مكرر قرائت مىنمود و مىگريست). 37- آيا نبود انسان قطره آبى از منى كه ريخته مىشود در رحم؟ 38- پس چون خون بسته شد آفريد او را خدا با طى مراتب خلقت و راست گردانيد او را به اعتدال قامت و درست نمود در او تمام اعضا و لوازم بشريت را؟ 39- پس قرار داد از آدمى دو صنف نر و ماده. 40- آيا نيست اين خدا توانا بر اينكه زنده كند مردگان را؟ سوره دهر مشتمل است بر سى و يك آيه در مدينه نازل شده است به نام خداوند بخشاينده مهربان 1- آيا مىدانيد كه: آمد بر آدمى زمانى از روزگار كه نبود چيزى كه ذكرى از او شود. 2- البته ما آفريديم انسان را از نطفه ممزوج و مخلوط با هم، كه منى مرد و زن است. پس براى آنكه بيازماييم انسان را در طاعت و معصيت گردانيديم او را شنوا و بينا. 3- البته ما راه نموديم او را راه راست چه شاكر باشد يا كفر نعمت نمايد. 4- و ما آماده كرديم براى كافران، زنجيرها و غلها و آتش افروخته را. 5- نيكان نيكوكار مىآشامند از جامهاى شرابى كه مزاج آن چون كافور سفيد و خوشبو باشد.