6- چشمهاى است كه آشامند آن را بندگان خدا و روان سازند آن را به هر جا كه خواهند. 7- نيكان وفا مىكنند به نذر خود و مىترسند از روزى كه شرّ آن آشكار است. 8- و اطعام كنند به دوستى خدا به مسكين و يتيم و اسير؛ (چون حسنين- عليهما السلام- بيمار شدند، به امر پيغمبر على- عليه السلام- نذر كرد كه: حسنين عافيت يابند سه روز روزه گيرد. فاطمه- عليها السلام- و حسنين و فضه هم چنين كردند. چون عافيت يافتند همه روزه گرفتند. على- عليه السلام- پشم و جو از يهودى گرفت كه فاطمه- عليها السلام- پشم بريسد و جو مزدش باشد، كه افطار روزهداران شود. چون خواستند افطار كنند شب اول مسكين آمد غذا خواست. شب دوم يتيم، و شب سوم اسير. هر سه شب اهل بيت قرصهاى نان خود را به سائل دادند و خود فقط با آب افطار كردند. روز چهارم حسنين از ضعف مىلرزيدند اين آيات در شأنشان نازل شد). 9- و مىگويند به سايلين كه: مىخورانيم شما را براى رضاى خدا؛ نمىخواهيم از شما پاداشى و نه شكرگزارى را. 10- ما مىترسيم از پروردگار خود روزى كه رويها ترش باشد در كمال سختى. 11- نگهدارد ايشان را خدا از بدى آن روز و پيش آورد بر ايشان تازه رويى و خوشى حال. 12- و جزا دهد در مقابل صبرشان بهشت و جامه ابريشمين. 13- تكيه زنند در آن بهشت بر تختها و نبينند در آنجا گرماى آفتاب و سرما را. 14- و نزديك باشد سايه درختان آن بهشت بر ايشان؛ و چيدن ميوه بر آنها آسان باشد. 15- و گردانيده شود بر ايشان ظروفى از نقره و كوزههايى كه مانند بلور است در صفا و لطافت. 16- كه گويى از نقره خامند. و به اندازه احتياج به نوشيدن اندازهگيرى كنند. 17- و شراب دهند ايشان را از جام خمرى كه مزاجش چون زنجبيل نشاط آور است. 18- چشمهاى است در آن بهشت كه ناميده شود «سلسبيل». 19- و طواف كند بر ايشان پسرانى كه هميشه در بهشتند. چون ايشان را ببينى گمان كنى كه مرواريد پراكندهاند. 20- و چون نظر اندازى به آن جايگاه ببينى نعمتهايى كه به وصف نگنجد؛ و سلطنتى بزرگ كه زوالى بر آن پادشاهى راه نيابد. 21- بر بالا و اندام اهل بهشت جامههاى زيباى لطيف سبز رنگ و ديباى استبرق باشد. آراسته شوند به دستبندها از نقره. (نقره از طلا گرچه كم بهاتر ولى باصفاتر است؛ چون مانند بلور درخشان است كه دست از زير آن نمايان است. و در آنجا نظر به ازدياد لذت است نه ارتفاع قيمت.) و سيراب كند ايشان را پروردگارشان از شرابى پاك. 22- البته اين نعمتها براى شما پاداشى است اعمالتان را؛ و كوشش شما پسنديده است. 23- ما خود فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى با اجلال. 24- پس صبر كن براى حكم پروردگار خود و فرمان مبر از ايشان گناهكارى را؛ چون «عتبه» كه مرتكب انواع فسوق است. يا كافرى را چون «وليد بن مغيره» كه در كفر شديد است. 25- و ياد كن اسم پروردگار خود را در صبح و شام.