در آن روز آدمى گويد كجا است محل فرار و گريختن (10) هرگز راه فرار نيست (11) آن روز جز بدرگاه خدا قرار گاهى نيست (12) در آن روز آدمى خبر داده شود بآنچه پيش فرستاد و عقب انداخت (13) بلكه آدمى بنفس خود بينا است (14) اگر چه پردههاى عذر بر چشم خود بيفكند (15) اى رسول ما با شتاب و عجله زبان بقرائت قرآن مگشاى تا تعجيل كنى به آن (16) همانا بر ماست جمع كردن و قرائت آن (17) پس چون بر تو خوانديم پيروى كن خواندن آن را (18) پس از آن بر ما است كه حقايق آن را بر تو بيان كنيم (19) نه چنين است كه كافران گمان كردند بلكه دوست دارند دنياى حاضر و شتابنده را (20) و ميگذارند و رها ميكنند آخرت را (21) آن روز رخسار طايفهاى با طراوت و نورانيست (22) و بسوى پروردگار خود نظر كنند (23) و رخسار طايفه ديگر عبوس و غمگين است (24) و گمان دارند كه حادثه ناگوارى در پيش است و پشت آنها را ميشكند (25) چنين نيست كه منكران قيامت گمان كردهاند چون روح برسد باستخوانهاى بالاى سينه (26) و گفته شود كى چاره درد اين بيمار كند (27)