و بيمار يقين كند كه وقت مفارقت و جدايى است (28) و ساقهاى پاى او پيچيده شود (29) در آن روز او را بسوى پروردگار خود خواهند راند (30) پس واى بر آن كس كه تصديق نكرد و نماز بجا نياورد (31) بلكه تكذيب كرد خدا را و روى گردانيد (32) و آن گاه با تكبر و نخوت بسوى اهلش روى آورد (33) واى بر اين زندگى صد واى بر مرگ تو (34) . پس از مرگ واى بر برزخ و صد واى بروز محشر تو (35) آيا آدمى گمان ميكند كه او را مهمل و باطل وا ميگذارند و از او سؤال نميكنند (36) آيا در اول قطره آب منى نبود كه ريخته شد در رحم (37) پس از آن خون بسته و آن گاه باين صورت زيبا آفريده و آراسته گرديد (38) پس از آن از دو صنف نر و ماده پديد آورد (39) آيا چنين پروردگار با قدرت نميتواند پس از مرگش باز زنده گرداند (40)