آيا اهل ديار از آن ايمنند كه شبانگاه و در موقعى كه در خواب هستند عذاب ما آنها را فرا گيرد (97) و يا اهل ديار كه از ياد خدا غافل شدهاند امين هستند كه در روز و موقعى كه سرگرم بازى و غفلت دنيا ميباشند عذاب ما بآنان نرسد (98) آيا از مكر خدا غافل و ايمن گرديدهاند، ايمن نميشوند مگر مردم زيانكار (مراد از مكر خدا عذاب اوست (99) آيا اين مردمى را كه بعد از مرگ اقوام گذشته وارث زمين شدهاند خدا آگاه نفرمود كه اگر ما بخواهيم بكيفر گناهشان ميرسانيم و بر دلهاى ايشان مهر زده تا بگوش دل چيزى نشنيده و از آن پند بگيرند (100) اين است شهرهايى كه ما اخبار اهلش را براى تو بيان كرديم براى همه آنها پيغمبران با دلايل روشن آمد و لكن آنها را تكذيب كرده و ايمان نياوردند خدا هم دلهاى كافران را مهر نمود (101)