قوم موسى باو گفتند كه ما هم پيش از رسالت تو و هم بعد از آن به رنج و شكنجه دشمن مبتلا بوديم موسى گفت غم مخوريد اميد است كه خدا دشمن شما را هلاك سازد و در زمين شما را جانشين آنها كند آن گاه بنگرد تا شما چه خواهيد كرد (129) و ما فرعونيان را به قحط سالى سخت و نقص و آفت بر كشت و زرع دچار كرديم تا متذكر شوند و دست از ستم و مخالفت بردارند (130) هر وقت نيكويى بآنها ميرسيد آن را بشايستگى خود نسبت داده و هر پيش آمد بدى كه روى مينمود فال بد بموسى و پيروانش ميزدند آگاه باشيد كه فال بد آنها نزد خداست اما بيشتر آنها بر اين امر آگاه نيستند (131) فرعونيان بموسى گفتند اگر تو آيات و معجزاتى آوردهاى كه ما را بآن سحر كنى بدانكه هرگز ما بتو ايمان نخواهيم آورد (132)