بگو اى پيغمبر اگر خواست خدا و مشيت او نبود اين قرآن را بر شما قرائت نمينمودم و احكام آن را بشما ابلاغ نميكردم مگر شما تعقل نميكنيد كه من سالها در بين شما مى زيستم و هرگز دعوى رسالت نمينمودم (16) ستمكارتر از آنكه بخداوند افترا بسته و يا آنكه آيات خداوندى را تكذيب مينمايند كيست؟ محققا تبه كاران و مجرمين رستگارى پيدا نخواهند نمود (17) و اين مردم نادان چيزهايى ميپرستند كه بآنها زيانى نميرساند و نه آنكه سودى در بردارند و مدعى هستند كه آن چيزها (بت ها) نزد خداوند شفيع ما هستند اى رسول ما بآنها بگو شما بدعوى شفاعت بتها ميخواهيد چيزهايى بخداوند ياد بدهيد كه در همه آسمانها و زمين بآنها علم ندارد او تعالى منزه از اين نسبتهاى شرك آميز است و برتر از آنست (18) بشر از نظر فطرت آفرينش بيش از يك ملت نبودهاند و بعدها گرفتار اختلاف و تفرقه شدهاند و اگر كلمهاى كه در ازل از حق سبقت صدور يافته كه مردم و ملتها براى آزمايش مهلت داشته باشند نبود البته باين تفرقه و اختلاف پايان داده ميشد و كفار محكوم بفنا و هلاك ميگرديدند (19)