همين كه بوسيله قرآن موجبات هدايت و رهبرى خلق فراهم شد چه چيزى مانع پذيرش و ايمان آوردن و طلب آمرزش مردم شد جز اينكه مايل بودند روش گذشتگان خود را پيروى نموده و يا با مجازات و عذاب خداوند روبرو شوند (55) ارسال رسل و بعثت انبياء نيست مگر براى مژده دادن بمراحم يزدان و ترسانيدن از عذاب خداى سبحان ولى كفار با جدل خويش در صدد پايمال كردن حق برآمده و آيات و نشانههاى ما و آنچه را كه براى بيم و انذار ايشان است تمسخر و استهزاء مينمايند (56) ستمكارتر از كسانى كه آيات پروردگار را بخاطر آورده و باز از آن روى برگردانيدهاند كيست؟ كه كردههاى زشت خود را فراموش نمودهاند ما بر قلبهاى آنها پردهاى بيفكنيم كه از درك حقايق عاجز شده و در گوش ايشان سنگينى ايجاد نمائيم تا كلمات حق را نشنوند بطورى كه اگر آنها را براه راست دعوت نمايى هرگز هدايت نشوند (57) پروردگار بخشنده تو صاحب رحمت و بخشايش است و چنانچه بخواهد گنهكاران را بكيفر اعمالى كه نمودهاند هر چه زودتر مجازات و عذاب فرمايد ميتواند ولى براى مجازات ايشان وقت معين و معلومى است كه غير از آن مفرى نخواهد بود كه بدان پناه ببرند (58)