و جون صور دميده شود نسبتها از بين ميرود و در آن موقع همه مورد پرسش و بازجويى قرار ميگيرند (101) هر كس كفه اعمال نيك او سنگين باشد رستگار است (102) و كسانى كه ترازوى اعمالشان سبك باشد زيان بنفس خويش كردهاند و در دوزخ هميشگى گرفتار خواهند بود (103) آتش دوزخ چهرههاى ايشان را ميسوزاند و با صورتى زشت در آن ميمانند (104) بدوزخيان خطاب كنيم كه آيا آيات من براى شما خوانده نميشد و شما با گستاخى آن را تكذيب مينموديد (105) در جواب ميگويند پروردگارا سرسختى و شقاوت بر ما چيره شده و ما مردم گمراهى گشتيم (106) خداوندا ما را از اين دوزخ بيرون كن اگر دوباره عصيان كنيم از ستمكارانيم (107) خطاب ميشود اى سگها داخل جهنم بمانيد و لب از سخن بربنديد (108) شما همان مردمى هستيد كه وقتى گروهى از بندگان مؤمن در مقام مناجات مىگفتند پروردگارا ما بتو ايمان داريم از گناهان ما درگذر و تو بهترين بخشندگانى (109) شما آنها را مسخره ميكرديد بحدى كه مرا از ياد ميبرديد و بگفتار آن مردم مؤمن مىخنديد (110)