ما آسمانها و زمين و آنچه در بين آنها است بيهوده و عبث خلق نكردهايم و اين تصور نارواى كافرانست و واى بر كافران از عذاب سخت آتش دوزخ (27) آيا ما كسانى را كه بخدا ايمان آورده و باعمال نيكو پرداختهاند همرديف مردم بىايمان مفسد در روى زمين قرار ميدهيم و آيا ممكن است مردم با تقوى و خدا ترس را مانند افراد بىعفت و فاسق و بدكار يكسان جزا و پاداش دهيم (28) اين قرآن بزرگ كتابى مبارك و عظيم الشأن است كه بر تو نازل كرديم تا امت در آياتش تفكر كند و صاحبان مقام عقل متذكر حقايق آن شوند (29) ما بداود سليمان را بخشيديم و او بندهاى نيكو بوده و بدرگاه خدا بسيار با تضرع و زارى رجوع ميكرد (30) اى رسول ما بياد بياور وقتى را كه هنگام مغرب اسبهاى بسيار تندرو و زيبا بر سليمان عرضه دادند (31) سليمان با تأسف گفت شدت علاقهاى كه باسب دارم مرا از ياد خدا غافل كرد و وقت نماز گذشت و آفتاب در پرده ظلمت پنهان شد (32) بفرشتگان موكل آفتاب گفت با اجازه خداوند آفتاب را بازگردانيد و چون برگشت و نماز گزارد اسبها را بيرون كشيد و سر و گردن آنها را زد تا همه مردند (33)