آن خداست كه هنگام مرگ ارواح خلايق را ميگيرد و آن كس كه مرگش نرسيده باز موقع خواب روحش را قبض ميفرمايد اگر حكم بمرگش داده باشد ديگر روح ببدن برنميگردد و آنكه اجلش نرسيده روحش ببدن ملحق ميشود تا موعد مقرر، و در اين مرگ و خواب و گرفتن و باز گردانيدن روح آيت عبرتى است براى مردم متفكر (42) آيا اين مردم مشرك غير از خداوند بتهايى را كه مالك چيزى نبوده و فاقد عقل و ادراك هستند شفيع خود برگرفتهاند؟ (43) اى پيغمبر گرامى بايشان بگو شفاعت تمام خلايق منحصر و مختص خداوندى است كه پادشاهى آسمانها و زمين را دارد و بازگشت همه مردم بسوى اوست (44) اما همين كه ذكر خداى يكتا شود كسانى كه بروز جزا ايمان نياوردهاند سخت ملول و دلتنگ شده و چون از غير خدا بحث شود مسرور و شادمان ميگردند (45)