ما براى موسى نيز كتاب تورات را فرستاديم در آن نيز بنى اسرائيل راه مخالفت پيش گرفتند و اگر كلمه خداوند سبقت نيافته بود ميان آن قوم نيز عذاب پروردگار ميرسيد با آنكه آنها از نزول عذاب و بلا در شك و دو دلى هستند و يقين ندارند (45) بايد دانست هر كس كار خوب ميكند بنفع خود اقدام مينمايد و آنكه بدى را پيشه ميسازد بزيان خود گام برميدارد و محققا پروردگار تو بر بندگانش ستمى روا نميدارد (46) فقط خدا ميداند كه ساعت قيامت چه وقت فرا ميرسد و ميوهها چه وقت از پوست و گل خود خارج ميشوند و هيچ باردارى نزايد و باردار نميشود مگر بمشيت و علم ازلى پروردگار و تو اى رسول گرامى بياد آر روز محشر را كه خداوند بمشركين ميفرمايد آن معبودانى كه بباطل شريك من مىپنداشتيد كجا هستند كه براى نجات شما حاضر نميشوند؟ آنها در جواب عرضه ميدارند پروردگارا ما امروز جز تو كسى را ناجى خود نميدانيم و هيچ دادرس و گواهى نداريم (47) و آن معبودان باطل كه در دنيا پرستش ميكردند همه از نظر مشركين محو و نابود شده و آن وقت مىفهمند كه از آتش قهر الهى راه نجات و مفرى ندارند (48) بشر پيوسته از خداوند طلب رحمت و دعاى خير مىكند و از اينكار هرگز سير نميشود اما اگر پيش آمد بدى كند زود از رحمت خدا مأيوس و نااميد ميگردد (49) اگر ما پس از رنج و ضررى كه بانسان رسيده رحمت و نعمتى نصيب او كنيم خواهد گفت كه اين نعمتها بر اثر شايستگى و لياقتم عايد شده و گمان نميكنم كه قيامتى هم خواهد بود و بفرض آنكه قيامتى هم باشد و ما بسوى خدا برگرديم از بهترين نعمتها بهرهمند ميشويم. اما ما كافران را بكيفر آنچه كه كردهاند عذاب بسيار سختى مىچشانيم (50)