آن روز متقيان همه در بهشت و بر لب چشمههاى آب ايستادهاند (15) نعمتهايى كه بآنها دادهاند بگيرند زيرا در دنيا مردمى نيكوكار بودند (16) و از شب اندكى را خواب ميكردند (17) و سحرگاهان از درگاه خدا طلب آمرزش و مغفرت ميكنند (18) و در اموال خود بر فقير و محروم حقى منظور دارند (19) و در روى زمين براى اهل يقين ادله قدرت الهى آشكار است (20) و هم در نفوس خود شما مردم، آيا در خود بچشم بصيرت نمىنگريد (21) و روزى شما در آسمان معين است و بشما هم وعده او را دادند (22) پس بخداى آسمان و زمين كه اين وعده روزى معين؛ بمانند تكلمى كه با يكديگر ميكنيد حق و حقيقت است (23)