135- اى مؤمنان، همواره براى عدالت ايستاده باشيد و براى خدا گواهى دهيد، هر چند كه به زيان خودتان يا پدر و مادر و نزديكان [تان] باشد؛ خواه [طرف مورد شهادت] بىنياز باشد يا نيازمند، [در هر حال] خدا نسبت به [رعايت حال] فقير و غنى [1] سزاوارتر است؛ پس پيرو هواى نفس مباشيد، كه از عدالت باز مىمانيد؛ و اگر [شهادت را] تحريف يا [از اداى آن] روى گردانيد، محققاً خدا از آنچه مىكنيد آگاه است. 136- اى مؤمنان، به خدا و پيامبرش و كتابى كه بر وى نازل كرد و كتاب [هاي] ى كه قبلًا نازل كرده است، ايمان آوريد؛ و هر كه خدا و فرشتگان و كتابها و پيامبرانش و [نيز] روز واپسين را انكار كند، در گمراهى بىپايانى افتاده است. 137- افرادى كه ايمان آوردند و سپس انكار كردند و باز ايمان آوردند و دگر باز به راه انكار رفتند و بر انكار خود افزودند، خدا بر آن نيست كه بيامرزدشان و به راهى هدايتشان كند [2]. 138- [اين] دو رويان را خبر بده كه عذابى دردناك [در انتظار] دارند. 139- هم آنها كه انكار ورزان را به جاى مؤمنان به دوستى [خود] گرفتهاند، آيا [ارج و] عزت را نزد آنها مىجويند؟ در حالى كه عزت به تمامى دست خداست [3]. 140- در كتاب [خدا] براى شما [اين حكم] نازل شده است [4] كه چون شنيديد آيات خدا مورد انكار و استهزاى [گروهى] قرار مىگيرد، با آنها منشينيد تا به سخنى ديگر پردازند، و گر نه شما هم هماهنگ با آنها خواهيد شد؛ محققاً خدا دو رويان و انكار ورزان را در دوزخ گرد مىآورد، [1]- ضمير تثنيه به فقير و غنى باز مىگردد. [2]- به آيات 17 و 18 نساء (همين سوره) و 90 آل عمران (3) توجه فرماييد. [3]- به آيه 26 آل عمران (3) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 81 و 82 مريم (19) آمده است. [4]- با آيه 68 انعام (6) كه مكى است مقايسه فرماييد؛ توجه داريم كه اين سوره مدنى است و بعد از انعام نازل شده است.