128- اگر زنى از بى توجهى و رويگردانى شوهرش ترس داشت، ايرادى بر آنها نيست كه [با پارهاى گذشتها] ميان خود به گونهاى آشتى و سازش برقرار كنند؛ كه سازش [با جدايى] بهتر [از زندگى با اختلاف] است؛ نفوس در معرض بخل [و فرومايگى] قرار گرفته است [كه اختلاف به سازش نمىانجامد] [1]؛ و اگر نيكويى و پرهيزكارى كنيد، [پاداش آن با خداست و] محققاً خدا از آنچه مىكنيد آگاه است. 129- هرگز نمىتوانيد ميان زنان [از همه جهات] به عدالت رفتار كنيد، هر چند كه [بر اجراى عدالت] مصر باشيد؛ پس [لا اقل از زنى كه دوستش نداريد] به تمامى منحرف نشويد كه او را بلا تكليف رها سازيد؛ و اگر سازش و پرهيزكارى كنيد، [بدانيد كه] خدا آمرزگارى است مهربان. 130- اگر متاركه بين آنها [اجتناب ناپذير] شد، [هيچ كدام خود را باخته تصور نكنند كه] خدا هر يك را به توان [بيكران] خويش بىنياز خواهد كرد، كه خدا فراخى بخش و فرزانه است. 131- هر چه در آسمانها و زمين است متعلق به خداست، به شما و آنها كه قبل از شما اهل كتاب بودند، سفارش كرديم كه از خدا پروا كنيد؛ و اگر انكار ورزيد [به خود زيان رساندهايد]؛ هر چند در آسمانها و زمين است متعلق به خداست؛ و خدا بىنياز و شايسته ستايش است. 132- هر چه در آسمانها و زمين است متعلق به خداست؛ و خدا به عنوان كارگزار [براى بندگان] كافى است. 133- اى مردم، اگر [خدا] بخواهد، شما را [از ميان] مىبرد و افراد ديگرى را [به جاى شما] مىآورد [2]؛ و خدا بر اين كار تواناست. 134- هر كه [فقط] پاداش دنيا را مىخواهد، [بداند كه] پاداش دنيا و آخرت در اختيار خداست [3]؛ و خدا شنوا و بيناست. [1]- به بخش انتهايى آيه 9 حشر (59) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 133 انعام (6) و 19 و 20 ابراهيم (14) آمده است. [3]- به آيه 7 روم (30) توجه فرماييد.